Week van weemoed in Berchmanianum

08 dec 2016

Vrijdag komt een eind aan het negentig jaar lange verblijf van de paters jezuïeten in klooster Berchmanianum, dat in 2018 een nieuw leven begint als Academiegebouw van de universiteit. De paters wacht een verhuizing naar een nieuw pand in Brakkenstein.

Als vrijdag de laatste paters verhuizen, belegt het Stichtingsbestuur van de universiteit in een van de kloosterzalen zijn reguliere vergadering. Het staat symbool voor de overgang: na een grondige verbouwing neemt de universiteit in de zomer van 2018 het gebouw over als Academiegebouw’, voor huisvesting van het universiteitsbestuur en ondersteunende diensten. ‘Je weet nooit wat je bij zo’n verbouwing tegen gaat komen’, zegt klooster-beleidsmedewerker Remy Ramaekers. ‘Er zit hier en daar nog asbest in.’

De verhuizers verrijden hun karretjes en pakken de dozen in. ‘Dit is onze grootste klus’, wijst een van de verhuizers vanochtend op de kamer van pastoor Herman Peters. Zittend op zijn bed kijkt Peters, sinds vijftien jaar bewoner van het klooster, naar zijn enorme verzameling religieuze beelden, die allemaal voorzichtig ingepakt moeten worden voor de verhuizing.

Rijke geschiedenis
Peters is een van de zestig bewoners die deze week verhuizen naar een nieuw gebouwd verzorgingshuis, een klein stukje verder in de wijk Brakkenstein. Berchmanianum is sinds 1929 het onderkomen van de paters jezuïeten in Nederland, de laatste decennia als verzorgingshuis. Peters zegt geen moeite te hebben met de verhuizing. ‘Ik krijg een grotere kamer, daar kan ik deze beelden veel beter in kwijt.’

‘Dit is een uniek gebouw met een heel rijke geschiedenis’

Meer moeite met de verhuizing heeft Marlies Fraaije, 22 jaar in dienst als secretaresse en telefoniste in het klooster. Ze beleeft een ‘weemoedige week’, terugdenkend aan de mooie zomerse dagen ‘als het zonlicht zo geweldig fraai door het glas-in-lood in de kapel schijnt’. Fraaije: ‘Dit is een uniek gebouw met een heel rijke geschiedenis, je moest eens weten wat hier los zou komen als de stenen konden spreken.’

Van de sfeer blijft meer dan genoeg overeind. ‘Het is een Rijksmonument’, legt Ramaekers uit. ‘Aan de buitenkant mag weinig veranderd worden.’ Binnen is de metamorfose ingrijpender, omdat er straks meer dan honderd beleidsmedewerkers van de universiteit komen te werken. Ramaekers is ‘heel erg benieuwd’ naar de uitkomst van de verbouwing, die duurt tot 2018. ‘Ik kom zeker een keer terug om te kijken.’

5 reacties

  1. Jurgen Brink schreef op 8 december 2016 om 16:20

    Allereerst wens ik de pater Jezuïeten een goede verhuizing. Ten tweede een kleine correctie op de laatste alinea waarin staat dat er straks meer dan 100 beleidsmedewerkers komen te werken in het Berchmanianum. Nu ben ik zelf beleidsmedewerker in het bestuursgebouw, maar ik heb niet meer dan 100 collega beleidsmedewerkers. Gelukkig maar, stel je voor! Wel zitten er in die ruim 100, collega’s van diverse administraties, front-office medewerkers, beheerder van allerlei systemen, juristen, secretaresses etc. etc. Dit om het beeld van een gigantische batterij aan beleidsmedewerkers wat te nuanceren.

  2. Hanneke von der heide schreef op 8 december 2016 om 21:34

    Ik ben ook heel erg benieuwd hoe het berchmanianum eruit ziet en hoe het eruit komt te zien in 2018
    En ik vind jammer voor de bewoners
    dat ze eruit moeten maar ja dat is nu eenmaal zo
    Ik weet ook niet waarom ze het verkocht hebben.

  3. Carolien van rijswijk schreef op 9 december 2016 om 08:39

    Wij wonen aan de overkant van dit prachtige gebouw.als klein meisje stond ik al te ge nieten als de lampjes aan waren en het prachtige glad in lood zijn kleuren liet zien.ik woon hier al 34 jaar en daarvoor was het huis van mijn opa en oma.ik vind het jammer dat ze gaan verhuizen maar snap het wel.het dorpse gevoel als op zondag morgen de klokken luiden voor de mis zal ik zeker gaan missen.maar aan alles komt een eind zo ook aan dit bestaan maar gelukkig krijgt het hierna ook een mooie bestemming.ik zou het zonde vinden als zo’n prachtig gebouw ingrijpend gemoderniseerd wordt.ik wens alle bewoners heel veel geluk en liefde in hun nieuwe onderkomen, en het personeel een hele fijne werkplek met hopelijk net zoveel inzet als voorheen.
    Mvg,Carolien van rijswijk.

  4. Elisabeth Schooneman schreef op 9 december 2016 om 08:49

    Ja Marlies, een mooie reportage. Ik heb ook bemerkt dat het je veel doet, de verhuizing op zich en ook datgene dat de bewoners nu moeten verwerken.
    Voor iedereen anders, de pastoor Herman Peters heeft zich er al mee verzoend omdat hij meer plaats heeft voor zijn heiligenbeelden.
    Ik kan ook helemaal verrukt zijn van de lichtinval van de zonnestralen op de mooie ramen van een kapel of kerk.
    Er zal ook nu wel een kapel zijn met glas in lood ramen met religieuze afbeeldingen. Ik heb voor de derde keer een cursus in een kapel met bezoekersruimte. Ik heb er een mooie foto van gemaakt.
    Ik wens je veel sterkte Marlies en dat je er gauw op je gemak voelt en een steun kunt zijn voor de bewoners.
    Dag dag Marlies, liefs van mij,
    Mamma

  5. Jos schreef op 11 december 2016 om 22:13

    Ja, aan alles komt een einde.
    Gelukkig is dit meestal ook het begin van een nieuw tijdperk.

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!