Diepvriespizza’s zijn mooie dingen. Ik at ze elke vrijdag bij mijn ouders en hier in Nijmegen liet ik me laatst nog inspireren door dit kinderpanel, dat de ontdooide delicatessen, in tegenstelling tot de verzuurde Consumentenbond, enkel met achten, negens en tienen bekroonde. Lekker dus, vooral die krokante Mozzarella van de Albert Heijn (10-). Maar, soms ook een te gemakkelijke optie voor de eenling zonder eet- of leefmaatje.

Je kent het wel: de man die je elke paar weken in zijn eentje ziet afrekenen, de vrouw die altijd alleen naar huis gaat. Caissières van de Albert Heijn hielden afgelopen jaar niet voor niets een extra oogje in het zeil  om eenzaamheid bij klanten te signaleren. En diepvriespizza’s, 10- of niet, kunnen daar een hint voor zijn. Mooi initiatief, maar moeten we het niet vanaf de andere kant proberen als we echt iets aan die eenzaamheid willen veranderen?

Zo zouden we bijvoorbeeld elke pizzadoos met een QR-code kunnen uitrusten. Je scant de code met je telefoon en wordt verbonden met iemand die net zoals jij in je uppie aan de Fungi zit. Dan chat je samen wat over de dag, het weer of gewoon over de vermoedelijke oorsprong van Dr. Oetker’s champignons. Misschien heb je het over diepgaandere zaken, of spreek je zelfs ‘in het echt’ af om vaker en gevarieerder met je pizzamaatje te eten. Klikt het niet? Dan raak je net zo gemakkelijk met een Hawaii of Salami in contact.

Zo’n pizzamaatje is niet alleen gezellig voor de lone rangers van de kassa-rij. Ook studenten die hun SSH&-ganglieden en Tinder zat zijn kunnen zo samen eten en samen daten. En laat die Pokemon-vangende oudjes met hun iPad ook lekker meedoen. Man, gooi zo’n code op elke kant-en-klaar maaltijd, salade en thuisbezorgd.nl-bestelling. Snel eten is niet moeilijk, maar samen eten kan best pittig zijn. Terwijl we juist tijdens het avondeten de kans hebben wat dichter tot elkaar te komen.

Dit kleine idee wordt zo stiekem best wel groot en hoewel mijn broer er niet van overtuigd is (‘Maarten, die mensen zijn niet voor niets alleen’) zou ik deze column graag eenmalig omtoveren tot oproep aan supermarktketens, thuisbezorgers en vooral aan mr. Oetker himself. Want zelfs als het klopt dat ‘die mensen’ niet voor niets alleen zijn, betekent dat nog niet dat ze alleen hoeven te blijven.

Lees alle columns van Maarten van Gestel