Daan Appels (25) verblijft deze decembermaand in India. Als bijna afgestudeerd communicatiewetenschapper ziet hij een toekomst in de journalistiek. Hij reist naar Auroville, een internationale gemeenschap van idealisten (lees: hippies), om er verhalen op te tekenen. Voor Vox houdt hij een blog bij.

Ik start mijn journalistieke trip in Delhi in het huis van een journalist van de Hindustan Times (11.000.000 lezers). Walhalla. Vignesh woont samen met tien jonge collega’s, leeftijd 22 tot 25 jaar. Er wordt meer gediscussieerd dan gepoetst en het voelt als een studentenhuis. Geen meubilair, wel kruimels in bed. Een kind van twaalf boent er de vloer en doet de afwas. Iedere dag. Ik word kwaad. Schrijven over kinderarbeid, terwijl het in je eigen huis gebeurt?

Vignesh legt uit. ‘This is India man. Ze werkte eerder in huis. We legden geld bij elkaar, zodat ze naar school kon. Wat zie ik een maand later? Hetzelfde meisje, in een restaurant. Haar moeder was ziek. Het was stoppen met school of omkomen van de honger. Wij behandelen haar beter.’

Halte twee van mijn verbazing is de Brides Wanted-pagina in hun krant. Keiharde uithuwelijkingsbusiness. Soms hilarisch, vaak met raciale voorkeur. Ben je blank en van een hoge kast, dan zit je goed. Het gaat zo: belangrijke businessfamily zoekt bruid. Zoon (38, lijkt 25) verdient 30.000 rupee p.m. Vereisten bruid: slank, heel knap, witte huid, Brahmin (hoge kast) only. Hoogopgeleid, maar traditioneel dus goed in het huishouden. En oh ja, niet-vegetarisch als het kan. Stuur c.v. en horoscoop naar…

Vignesh schaterlacht. ‘Er zijn zelfs uithuwelijkings-datingsites. En je struikelt over shows op tv. Daar zit een moeder met bruidegom. Die verkoopt zichzelf en er verschijnt een nummer in beeld. Ouders van een potentiële bruid bellen dat nummer. Er wordt twee keer afgesproken, met familie erbij. Soms spreken bruid en bruidegom elkaar niet eens. Dan trouwen ze.’ Brodo’s geklaag verstoort ons gesprek. Brodo is homo, schrijft voor de voorpagina van de Hindustan Times en geniet er aanzien. Door een uitspraak van het Indische hooggerechtshof ben je als homo nog steeds strafbaar. Brodo was daar als journalist aanwezig, maar stond vloekend vooraan bij de demonstranten. Prompt werd hij gefilmd door een nationale zender. Weg neutraliteit. Hij belt drie uur met zijn chef, maar wijkt niet. Geen excuses in een land waar homo-zijn strafbaar is. Journalistieke waarden kan zijn chef, toepasselijk in dit verhaal, in zijn reet stoppen. Held! De volgende dag vertrek ik naar het onderwerp van mijn volgende blog: Auroville. Een internationale idealistengemeenschap in Zuidoost-India. Inwoners zijn collectief op zoek naar spiritualiteit en ‘de nieuwe mens’, een supramentaal wezen en volgende stap in de menselijke evolutie. Een soort Homo Sapiens 2.0, wars van materieel verlangen. Ram, een andere huisgenoot van Vignesh, is er geweest. ‘Hippie all around, vredig. Je gaat je ogen uitkijken.’