In de laatste Vox Magazine staat een mooi interview met Antoine Bodar, de priester die sinds twee jaar namens het bisdom Den Bosch de contacten met de Radboud Universiteit onderhoudt. Zijn huis, aldus Vox, is meer een bibliotheek dan een woning, met boekenkasten als behang. Op een foto bij het artikel zit Bodar voor een reusachtige boekenkast. Het onderschrift meldt dat hij geschiedenis, kunstgeschiedenis, literatuurwetenschap, filosofie en theologie heeft gestudeerd. De boodschap is duidelijk: hier hebben wij te maken met een heuse intellectueel.

Zouden er bij de Radboud Universiteit medewerkers zijn met meer boeken dan Bodar? Stel dat we het aantal gelezen boeken/artikelen zouden hanteren als maat van wetenschappelijke kwaliteit. (Omdat we tegenwoordig alleen publicaties en citaties turven zijn we vergeten hoe belangrijk lezen is voor een onderzoeker.) Zou Bodar dan hoger eindigen in de ranglijsten dan alle Nijmeegse wetenschappers?

Ik acht het niet uitgesloten, want boeken- en papierbezit wordt door onze universiteit momenteel actief ontmoedigd. Mijn instituut moet deze zomer verhuizen en alle medewerkers is dringend verzocht zoveel mogelijk papier weg te gooien in containers die speciaal voor dit doel zijn neergezet. Alleen zaken die we ‘echt nodig hebben’ mogen mee. De nieuwe kamers zijn kleiner en er zijn geen archiefruimtes meer beschikbaar, dus moet er fors opgeruimd worden. Maar hoe weet ik welke boeken en artikelen ik nodig heb voor mijn toekomstig onderzoek en onderwijs? Waarschijnlijk kan ik mijn boeken nog kwijt op mijn nieuwe kamer, maar voor mijn enorme publicatie- en hangmappenarchief is er geen plek meer. Mijn echtgenote wil niet dat ik de boel mee naar huis neem, en dus moet ik mogelijk boekenkasten voor het raam van mijn nieuwe werkkamer plaatsen. Of ik moet muurvullende kasten laten maken, net zoals Bodar.

Het achterliggende idee van universiteitsbestuurders is natuurlijk dat we leven in het digitale tijdperk. Alle publicaties staan online dus papier is overbodig. Sowieso past mijn hele bibliotheek moeiteloos op de 256 GB SDD-schijf van de laptop waar ik dit stukje op schrijf. Dus waarom kan die papieren troep niet weg? De reden is dat als ik een moeilijke tekst echt wil begrijpen en onthouden dit beter lukt met een gedrukte versie dan vanaf een computerscherm. En dit is niet slechts een individuele afwijking van uw columnist waarvoor hij behandeld zou moeten worden. Uit recent onderzoek blijkt (zie ook hier, hier, hier en hier) dat voor tekstbegrip het beter is om van papier te lezen. Daarom neem ik mijn hele bibliotheek mee naar mijn nieuwe werkplek en daarom moeten studenten ook gewoon boeken blijven kopen.

Lees alle columns van Frits Vaandrager