Ik kan niet ontkennen dat ik een fan ben van een wijntje of een biertje op zijn tijd. De zoete mixdrankjes en flessen Hugo, waar mijn alcoholconsumptie ooit allemaal mee begon, kan ik niet meer zien, maar een biertje of wijntje sla ik niet af. Zeker niet bij een feestje of een luxe diner. Drank is de laatste paar jaar bijna iets onvermijdelijks geworden, waar op zich niks mis mee is. Dat losse en lacherige gevoel is af en toe best prettig.

Toch verbaas ik me soms wel over het feit dat drank onder studenten zo’n groot ding is. Van mijn introductieweek kan ik me nog goed herinneren dat we met z’n allen speciaal de supermarkt ingingen om drank te halen, soms al om 10 uur ’s ochtends. Alsof het zónder drank ineens niet meer gezellig is. Dat was ik totaal niet gewend en daar heb ik (vooral ’s ochtends) toen ook niet aan meegedaan.

Op Facebook kom ik uitnodigingen van verenigingen tegen voor wedstrijden wie de meeste biertjes naar binnen kan gooien. Dan is het ook niet onlogisch dat uit onderzoek van hogeschool Windesheim en de Universiteit van Amsterdam blijkt dat in sommige steden 85 procent van de studenten risicodrinker is. Ook in songteksten in de kroeg kunnen we er niet meer omheen: ‘Het leven is te kort om nuchter te blijven’ of ‘Je was pas een echte man als je het meeste dronk’. Gaan we met z’n allen niet iets te ver? Of ben ik de enige die het echt niet erg vindt om een avondje Bob te zijn?

Met vriendinnen zit ik regelmatig op zaterdagavond gezellig bij iemand thuis. Vaak wordt er een biertje gedronken, maar soms ook niet. Op die avonden houden we het veel langer vol en liggen we niet na een aantal biertjes al moe op de bank. Uit deze ‘Cola-avond’ zijn net zulke gekke uitspraken en foto’s gekomen als de avonden waar geen drank aan te pas is gekomen.

Lees alle columns van Nathalie Elenbaas