Ik ga het nog missen straks, die lockdown. Want er zitten toch aardig wat elementen in die mij behoorlijk aanstaan. Die anderhalve meter, geen handen schudden en veel meer ruimte in de supermarkt, om nog maar te zwijgen van het feit dat je tegenwoordig zonder muntje een ook nog eens brandschoon winkelwagentje mee krijgt door vriendelijk winkelpersoneel – ik kan er best aan wennen. En tot mijn enorme verbazing mis ik de terrasjes niet eens zo, hooguit het gezelschap op die terrasjes. Nee, die quarantaine is zo gek nog niet – en het levert een hoop tijd op, omdat je vrijwel nergens meer heen hoeft.

‘Tot mijn enorme verbazing mis ik de terrasjes niet eens zo’

Nou heb ik het geluk dat ik, naast mijn universitaire werkzaamheden, een baantje heb waarvoor ik wel het huis uit moet. Eens in de week mag ik buitenspelen, heb ik collega’s, ben ik even uit mijn eigen omgeving en doe ik iets wat ik heel erg leuk vind. Dat voelt als nét genoeg om het vol te houden – ik merk bijvoorbeeld aan mevrouw pH-neutraal dat zij nu precies dat ene dagje contact buiten de deur – en met Echte Levende Leuke Collega’s – mist. Het zit ’m blijkbaar in de kleine dingen.

Zonder die variatie (en zelfs een beetje mét) begint het leven wel een beetje te verblurren. Het loopt allemaal steeds meer in elkaar over: werkdagen in weekend, publiek in privé, zelfs mijn slaapkamer in mijn werkkamer – want doorgaans Zoom ik vanuit mijn nachtvertrek. Niet dat iemand dat door heeft; mijn wisselende virtuele achtergrond doet vermoeden dat ik op heel andere plaatsen zit dan naast de echtelijke sponde.

Maar wat is er al vrijwel ongemerkt aan mij voorbijgegaan de laatste weken en wat gaat er verder nog in rook op? Goede vrijdag, Koningsdag, mijn jaarlijkse wandelweek op de Camino, het bevrijdingsgebeuren, straks nog Hemelvaart en de Vierdaagse die ik ook voor het eerst zou lopen – de dagen, weken, maanden worden één grote blur. Gelukkig heeft het kabinet ingegrepen en mogen we vanaf volgende week weer een beetje meer. Net op tijd; hebben we in ieder geval niet het gevoel dat Pasen en Pinksteren voor het eerst in de geschiedenis écht op één dag vallen…

Lees alle columns van PH neutraal