Wij zitten hier maar opgescheept met die eeuwige Molenstraat. De formule is bekend: eerst moet je om onbekende redenen de late avonduren overbruggen met drankspelletjes. Vanaf een uurtje of één is het toegestaan om richting de stad te fietsen, waar je nog meer alcohol consumeert, meeblèrt met Het is een Nacht en je danspasjes op Gangnam Style showt. Na afloop van dit alles slinger je via de Febo naar huis. Dit kan ook anders, merkte ik afgelopen weekend. Neem nou Berlijn. In Berlijn ga je niet naar de kroeg, maar naar de club. Het maakt niet uit als je van tevoren geen kaartje hebt gekocht of als je je collegekaart thuis hebt laten liggen. De portier beslist namelijk ter plekke of hij jou binnen wil hebben of niet. Zijn criteria zijn ondoorgrondelijk. Zegt hij nee, dan kun je niet veel anders doen dan weggaan. Niet erg, dit overkomt minstens de helft van de rij. Laat hij je wel binnen, dan zijn de volgende smoesjes niet geldig om voor het ochtendgloren nog huiswaarts te keren: geen zin (je bent net goedgekeurd door één van de meest beruchte portiers op aarde), slaap (het machinale gedreun dat het gebouw doet trillen sleept je de nacht wel door, en anders zijn er genoeg oppeppende middelen te verkrijgen) en honger (binnen hebben ze gewoon schepijs, muffins, bananen en broodjes met brie). Verder kun je doen wat je wil zonder het risico te lopen om onflatteus getagd te worden op Facebook, want fotograferen is ten strengste verboden. What happens here stays here. Schaamteloos bier tanken behoort echter niet tot de opties. Een kater is verspilling van je zondagmiddag, want dan ga je met je stempel van gisteren gewoon weer naar binnen. Daar los je dan de mensen af die er de ochtend hebben doorgebracht. In Berlijn duurt het weekend namelijk van vrijdag tot en met maandagochtend. Groots en meeslepend is het wel. Ik was nogal onder de indruk. Maar hoe je het dan voor elkaar moet krijgen om ook nog iets anders te doen met je leven, studeren bijvoorbeeld, in ons geval? Ik heb geen idee. Die Molenstraat heeft eigenlijk ook wel zo zijn voordelen.

Lees alle columns van Annemarie Haverkamp