Esther-Mirjam Sent heeft op haar kop gekregen omdat ze in haar columns te vaak verwijst naar haar kinderen, de boefjes Sent. De columns van Esther-Mirjam hebben een vast stramien waarin ze een gebeurtenis uit haar dagelijks leven koppelt aan een wetenschappelijk inzicht uit haar vakgebied, de economie. Ik ging er altijd van uit dat Esther-Mirjam aanstuurt op een bundeling van haar columns in een bestseller met als titel ‘De boefjes Sent’. Zou dit plan nu niet meer doorgaan?

Zelf heb ik overwogen om een serie columns te starten over ‘de boeven Vaandrager’ waarin ik dan zou laten zien hoe immens de invloed van ICT (mijn vakgebied) is op het dagelijks leven van mijn kinderen. Over hoe door het kijken naar Youtube filmpjes het Engels van mijn jongste dochter onvergelijkbaar veel beter is dan mijn eigen Engels op die leeftijd. Over hoe het sociale verkeer in de schoolklas vergaand beïnvloed wordt door WhatsApp. Over hoe mijn kinderen precies op de hoogte zijn van het wel en wee van al hun neven en nichten via Facebook. Over mijn zorgen als informaticus en als vader over de verslavende werking van games en de risico’s van digitale dementie. Wellicht ook een hilarische column over hoe de boeven Vaandrager inbreken op de computer van de familie Sent en zo de boefjes Sent in aanraking brengen met de gevaren van het internet.

Nu ken ik de directeur van uitgeverij De Bezige Bij nog van vroeger uit het bestuur van de Marcel Proust Vereniging. Publicatie van een bundeling van mijn columns via die route zou moeten lukken. Het thema ‘kind en internet’ is zeer actueel en een bestseller ligt in het verschiet. De serie columns zou ook goed aansluiten bij Esther-Mirjam’s ideaal van een minder mannelijke universitaire cultuur.

Maar toch doe ik het niet. Zo ongeveer het allerergste wat je als middelbare scholier in dit tijdsgewricht kan overkomen is dat je vader columns over je privéleven gaat publiceren in een online universiteitsblaadje. Ik kan het de boeven Vaandrager echt niet aandoen.

Lees alle columns van Frits Vaandrager