Ik doe het al een aardig tijdje, moet ik zeggen, en ook met niet-aflatend plezier. Columns schrijven, bedoel ik dan. Gewoon leuk een stukkie tikken dat op de een of andere manier een link met de universiteit heeft. Het feit dat mijn column al vier hoofdredacteuren overleefd heeft doet mij telkens denken dat de redactie er nog altijd enigszins mee in haar nopjes is. Ik zelf ben dat meestal wel, in ieder geval. Eens in de twee weken lekker gaan lopen zeiken over de dingen waarover ik mij in het echt absoluut niet druk zou maken. Want, ik verklap het nu maar eens lieve lezer, doorgaans zal het mij aan mijn steeds minder welgevormde derrière oxideren wat ik schrijf. Het is ironie, overdrijving, flauwekul. Soms met een spoortje ernst, maar door de bank genomen ontbreekt deze geheel. Ik zie mijzelf als de hofnar van de Radboud Universiteit, als iemand die af en toe de boel wil opschudden. En dan is het prachtig als er weer eens iemand door een adder gebeten wordt. Wat ik schrijf is de over the top-mening van pH-neutraal, en niet die van mij als privépersoon of letterenmedewerker– ik schrijf natuurlijk niet voor niets onder pseudoniem.

Nu blijkt dat pseudoniem in toenemende mate kraakbaar te zijn. Dat bracht mij al eens in een lastig parket toen ik solliciteerde op een functie en ik bij een vergelijkbare functie eerder in een column – laat ik voor de verandering eens een keer onderdrijven – wat vraagtekens bij de passendheid bij mijn persoon had geplaatst, maar daar kon ik me nog wel uit kletsen. Maar onlangs werd een mij zeer dierbare universitair medewerker aan de tand gevoeld met de vraag hoe de mening van pH-neutraal over de nobele wetenschap der psychologie en deszelvers studenten zich verhoudt tot de zijne. Tja, die verhouden zich dus totaal niet. Mocht de betreffende medewerker daarover een mening hebben, dan hoort u die vast wel van hem. In deze column leest u enkel de mening van de columnist.

Voor een ieder die meent in deze anonieme columnist een bepaalde medewerker te herkennen: van harte! Voor een ieder die meent de mening van deze columnist te mogen extrapoleren naar die van die medewerker: think again. Al heb ik laatst wel vertrouwelijk mogen vernemen dat ook de medewerker niet dol is op psychologen – maar dat is een totaal ander verhaal dat bijzonder weinig met de Radboud Universiteit van doen heeft.

Lees alle columns van PH neutraal