Ik trap er toch steeds weer in, dat ik eventjes blij word van verhuisplannen voor de bewoners van de letterenfaculteit. Weg uit dat verschrikkelijke gebouw, eindelijk eens fatsoenlijke nieuwbouw. En die lelijke jaren zeventig Oostblokpuist tegen de vlakte natuurlijk – al ging het daar dus al mis. Niks sloop van het Erasmusgebouw, nee, herbestemming. Er komt studentenhuisvesting in bijvoorbeeld – in een gebouw dat onvoldoende kwaliteit heeft om gezond acht uur per dag in te kunnen werken, kun je natuurlijk prima wonen. Volgens mij voldoet het nog steeds aan alle kenmerken van een sick building. Ik kan me tenminste niet voorstellen dat mijn dagelijkse koppijn volledig van mijn collega’s komt, en niet van het gebouw zelf. Een dooie mus, dus.

‘Ik verheugde me al op een prachtige werkkamer tot ook die droom uit elkaar spatte’

Maar alla, we vertrekken in ieder geval op termijn uit het Erasmusgebouw en krijgen mooie nieuwbouw. Ik verheugde me al op een prachtige werkkamer tot ook die droom uit elkaar spatte. Niks werkkamer, nee, in alle nieuwbouw komt voortaan ‘een werkomgeving met als norm gedeelde werkplekken en voorzieningen’. Lekker dan. Tegen alle trends in (er zijn onderzoeken te over die de nadelen hiervan haarfijn aantonen) zet het college van bestuur gewoon in op kantoortuinen. Kan makkelijk, want door thuiswerken kan een reductie van wel 35 procent bereikt worden.

Mevrouw pH-neutraal ziet me aankomen, met mijn vier boekenkasten. Geen idee waar ik die moet stallen als ik in een ‘een werkomgeving met als norm gedeelde werkplekken en voorzieningen’ moet werken. Geen idee ook hoe studenten mij moeten vinden, als ik telkens ergens anders zit. Geen idee ook waar iedereen moet zitten op de dagen dat iedereen gewoon op de universiteit is – zeker op dinsdagen is de bezetting als van vóór de pandemie. Ze komen voor overleg, maar ook gewoon voor sociaal contact. Want hoewel ‘taakgericht werken’ het toverwoord is bij het college, is een beetje wij-gevoel en cohesie misschien ook wel lekker.

Maar het kan best, volgens de leden van het CvB. Ook zij hebben hun vaste werkkamer opgegeven. Misschien een tip voor de iets militantere promovendi die nu al met veel te veel opgehokt zitten op veel te weinig vierkante meters: in het Berchmanianum valt nog wel wat te kraken.

Lees alle columns van PH neutraal