Columnist Lucienne van der Geld hield een dagboek bij van de eerste weken van het nieuwe academiejaar.

Week 1

Het nieuwe jaar begint voor mij niet op 1 januari. Mijn nieuwjaarsdag is de dag van mijn eerste hoorcollege in het nieuwe academiejaar. En dit jaar was het een extra feestelijke nieuwjaarsdag. De collegezaal zat helemaal vol. En er bleek ook nog een ‘doorkoppelzaal’ te zijn. Een (voor mij) nieuw fenomeen. Ik sta college te geven in de ene zaal en in een andere nabijgelegen zaal zien de studenten de livestream van mijn college. Die laatste zaal wordt de doorkoppelzaal genoemd en zit bijna vol.

De universiteit probeert de studenten weer terug naar de collegezalen te lokken. Daarom is de livestream afgeschaft, in die zin dat de studenten niet meer thuis in bed, bad of op de bank naar het college kunnen kijken. Eén week vóór het tentamen worden de weblectures van de hoorcolleges beschikbaar gesteld. Ik stel me gerust met de gedachte dat daar vast onderwijskundigen naar hebben gekeken.

Aan enkele studenten uit de doorkoppelzaal vraag ik in de pauze of er orde en rust heerst. Ik zou me zomaar kunnen voorstellen dat iemand muziek heeft opgezet en dat studenten online nieuwe kleding aan het uitzoeken zijn. Maar daarvan is geen sprake, stellen de studenten die ik ernaar vraag.

Het teruglokken van de studenten naar de collegezaal is in week 1 in elk geval gelukt. Maar het is nog te vroeg om te juichen. De afgelopen jaren zakte het aantal studenten dat naar college komt na de eerste week al.

Week 2

De studenten zitten het liefst in de zaal waar ik college sta te geven. Om een plekje in de ‘hoofdzaal’ te bemachtigen komen ze eerder naar mijn hoorcollege. Ik neem even een kijkje in de doorkoppelzaal en zie dat er lege plekken zijn, maar de zaal lijkt voor 80 procent gevuld. Ik vraag me toch nog steeds af of er orde en rust in de doorkoppelzaal heerst. Zelf kan ik het niet controleren want in de doorkoppelzaal kunnen ze door de livestream zien wanneer ik het lokaal van de ‘hoofdzaal’ verlaat. Of zou er een kleine vertraging zitten in de livestream? Dan moet ik een sprintje trekken.

Tijdens het college komt er iemand binnen met een rugzak en een iPhone in de hand. ‘Gaat u rustig door met college, ik werk voor de faculteit en kom tellen.’ Na de pauze komt de ‘teller’ weer terug. Het werkt op mijn lachspieren. Als hij wil vertrekken, vraag ik toch even hoeveel studenten hij in de zaal heeft geteld. En of de uitslag goed of slecht is. Dat weet hij niet, hij telt alleen.

Week 3

Wanneer ik de reversmicrofoon ophaal bij de receptie vraag ik of er inderdaad orde en rust is in de doorkoppelzaal. De receptionist is eerder een keer gaan kijken en zegt dat de studenten met aandacht luisteren en aantekeningen maken. De studenten die ik ernaar vroeg, hebben het dus niet mooier gemaakt dan het is. Ik ga de ‘volle’ hoofdzaal binnen; de studenten blijken deze keer nóg vroeger naar de zaal te zijn gekomen om een plaatsje te bemachtigen.

Als ik al ruim tien minuten met college bezig ben, komt er een student van de doorkoppelzaal zeggen dat de livestream niet werkt. What the f***, was er dan toch ‘party’ in plaats van orde en rust zodat ze niet merkten dat het college al meer dan tien minuten aan de gang had moeten zijn? Terwijl een technische collega het euvel probeert op te lossen, vertel ik in de doorkoppelzaal in een nutshell wat ik de eerste tien minuten heb behandeld. De doorkoppelzaal is een heel stuk stuk leger dan in week 2.

Ik probeer natuurlijk de doorkoppelzaal zo lang als mogelijk aan te houden. Maar de eerste drie weken doorkoppelzaal pakken ze niet meer af. Benieuwd of er volgende week nog studenten zitten. Ik hoop dat het niet gaat regenen. Want wie wil er nu nat worden voor een college in de doorkoppelzaal?

Lees alle columns van Lucienne van der Geld