Het doet me altijd weer denken aan het begin van mijn eigen studietijd, de introductie. Een paar duizend blij-naïeve, onwetende eerstejaars. Voor het eerst weg bij vader en moeder, hun eerste echte stapjes zettend op weg naar volwassenheid. Mooi man. Ieder jaar lijken ze ook weer jonger te zijn, maar dat betekent natuurlijk dat ik ieder jaar weer meer afstand in de tijd van ze genomen heb. Eenendertig jaar geleden alweer kwam ik voor het eerst op de universiteit, eenendertig jaren die zich steeds meer beginnen te tekenen.

De universiteit waar ik begon moet dus ook eenendertig jaar ouder zijn, maar daar zie je het een stuk minder aan dan aan mij. Wat zeg ik, die is er alleen maar jonger op geworden. De prachtige oude panden in de binnenstad zijn afgestoten, ten gunste van een zich steeds verjongende campus. De bètafaculteit, vroeger een toonbeeld van Oost-Duitse wederopbouwarchitectuur, is vervangen door een sciencepark met hypermoderne gebouwen. Het aftandse sportcentrum met twee kaalgetrapte voetbalveldjes maakte plaats voor het Gymnasion waar zo’n beetje iedere Olympische sport op niveau bedreven kan worden. Rechten ging naar het fonkelnieuwe Grotiusgebouw. Alleen het Erasmusgebouw, dat blijft hetzelfde, althans aan de buitenkant. Het zal dus wel geen toeval zijn dat ik nou net in die lelijke oude flat werk.

Wat er ook in het Erasmusgebouw zit, is filosofie. Waar filosofen in mijn tijd nog bekend stonden om hun alcoholinname – het filosofeert veel gemakkelijker met een glaasje op, nietwaar – zijn daar nu blijkbaar de zeurneuzen die in mijn tijd nog bij allerlei emacipatie-achtige studies zaten, neergestreken. In ieder geval twee, getuige de actie van afgelopen dinsdag bij de campuscanus. Twee filosofiestudentes (Hanneke en Gaia, ‘liever geen achternamen’, nee, dat snap ik!) demonstreerden daar onder het motto ‘Geen drankfestijn op het Erasmusplein’. Een kansloze oproep, lijkt me, en een mooie illustratie van wat er in eenendertig jaar veranderd is.

Lees alle columns van PH neutraal