Tijdens een potje Scrabble deze kerstvakantie lukte het me bijna om het woord “rectrix” te maken. Het stichtingsbestuur van onze universiteit piekert momenteel over een puzzel die nog veel moeilijker is: wie wordt de nieuwe rector magnificus?

Onze universiteit streeft al jaren naar meer diversiteit maar tot dusver hebben we alleen blanke mannen als rector gehad. Ted Bergin, hoogleraar Sterrenkunde aan de University of Michigan, gaf onlangs een inspirerende lezing in Nijmegen over het succesvolle diversiteitsbeleid van zijn universiteit. Een van zijn tips was dat als je vrouwelijke talent wilt binnenhalen, je maar beter geen eregalerij kunt hebben met alleen portretten van mannen. Ik moest direct denken aan onze Senaatszaal waar een hele muur is volgehangen met schilderijen van vroegere rectoren. Natuurlijk moeten we de geschiedenis van onze universiteit koesteren en de personen eren die daarin een belangrijke rol hebben gespeeld. Maar wat voor signaal zenden we uit naar ambitieuze vrouwelijke onderzoekers met zo’n wand vol mannen? Als er nou ten minste één portret van een vrouw bij zou zitten (liefst het laatste)!

Zo rond de jaarwisseling verblijven de Vaandragers altijd een paar dagen in een hotel boven op een berg in Duitsland. Tijdens wandelingen en diners wordt dan de toestand van de familie en de wereld besproken, en kijken we vooruit naar de toekomst. Dit jaar werden verhitte discussies gevoerd over Zwarte Piet, Engelstalige bacheloropleidingen, het eten van dieren, en de vraag of de nieuwe rector een vrouw moet zijn. Mijn pleidooi om Zwarte Piet te vervangen door de roetveegpiet leidde tot verbijstering bij mijn zus en nichtjes, gevolgd door een spervuur aan argumenten voor behoud van het Nederlandse culturele erfgoed. Ook mijn betoog voor Engelstalige bacheloropleidingen kon op weinig steun rekenen. Het is toch dom om je eigen taal te grabbel te gooien!

Onlangs zijn mijn beide dochters veganist geworden. Naar aanleiding hiervan las ik Eating Animals, het briljante pleidooi van Jonathan Safran Foer om te stoppen met het eten van vlees. Op basis van de aangevoerde argumenten heb ik besloten mijn vleesconsumptie drastisch te minderen. Een halfslachtige positie maar vooralsnog ben ik te zeer gehecht aan diversiteit op mijn bord om helemaal te stoppen. Wanneer je, zoals mijn dochters, overtuigd bent dat het eten van vlees moreel verwerpelijk is dan wordt het een issue wanneer disgenoten zich schuldig maken aan deze wanpraktijken. Er zijn zelfs veganisten die om deze reden besluiten het contact met hun familie te verbreken. Gelukkig piekeren mijn dochters hier niet over, maar de geserveerde hertenbiefstuk leidde wel tot heftige discussies in ons Duitse hotel.

Veganisten zijn dikwijls activisten en proberen met alle mogelijke middelen anderen te overtuigen van hun gelijk. Zo heeft Wakker Dier het met goed actievoeren voor elkaar gekregen dat AH, Jumbo en Lidl dit jaar stoppen met het verkopen van plofkip. Collega’s pleiten al jaren voor een vrouwelijke rector maar het schiet niet op. Wordt het daarom niet eens tijd voor actie? ‘s Nachts stiekem alle portretten van rectoren weghalen uit de Senaatszaal en vervangen door foto’s van vrouwelijke hoogleraren? Het achterkamertjesgedoe doorbreken en publiekelijk een vrouwelijke kandidaat naar voren schuiven? Met blote borsten door de aula rennen als er onverhoopt toch weer een man benoemd wordt?

‘Hou toch op, joh’, zei mijn zus. ‘Wanneer die vrouwelijke profs goed zijn, wordt er binnenkort vanzelf wel eentje rector.’ En deze keer was ik het met haar eens.

Lees alle columns van Frits Vaandrager