Nooit meer boodschappen hoeven doen. Nooit meer koken. Nooit meer mislukte maaltijden eten. Dat klinkt veel studenten als muziek in de oren. Voor de 24-jarige Rob Rhinehart uit Atlanta is het de dagelijkse realiteit. Hij is gestopt met eten. Niet als hongerstaking, maar als experiment. Hij leeft al maanden op een zelfgebrouwde vloeistof met daarin alle voedingstoffen die een mens nodig heeft. Deze levenselixer maakt al het andere voedsel overbodig. Uit het krantenbericht dat ik pas over Rob las, blijkt dat hij zijn lichaam beschouwt als een machine die kunstmatig verbeterd kan worden. Aan een paar glazen wit cakebeslag met alle vitaminen en mineralen heeft een mens genoeg. Natuurlijk ruikt niets zo lekker als vers brood, en smaakt niets zo heerlijk als een koud biertje. Maar die geur- en smaakbeleving leggen het in Robs ogen af tegen een hoger doel. Inderdaad, Rob pakt alles heel rationeel aan. Hij wisselt de ingrediënten af, meet het  effect ervan op zijn gezondheid en houdt de resultaten op zijn website bij. Ook Nijmegen heeft een student met zo’n instelling. Zijn naam is Wim Dijkshoorn, 19-jaar oud. Hij meldde zich vorig jaar aan bij het project Mars One, dat een kolonie wil stichten op de rode planeet. Wim is bevangen door het idee dat hij als antropoloog aan de wieg van een nieuwe samenleving kan komen te staan. Na een jarenlange voorbereiding moeten in 2023 de eerste astronauten vertrekken. De uitverkorenen worden geselecteerd door een publiek dat het hele traject via televisie zal kunnen volgen. Wim hoopt één van hen te zijn. Er zit wel een addertje onder het gras: om geld te besparen krijgen de astronauten slechts een enkele reis. Rob en Wim hebben veel over voor hun droom. Zelfs hun leven. Rob zei in een interview: ‘Als ik op een dag niet meer wakker word, dan kom ik op Wikipedia van mensen die dood gingen aan hun eigen uitvinding. Dat is toch cool?’ Cool, of idioot? Zijn het eenzame nerds die op aandacht geilen? Draaien ze wel bij als ze eenmaal een vriendinnetje krijgen? Het is een koud kunstje om deze jongens compleet belachelijk te maken. Maar volgens mij zouden veel wetenschappers, mezelf inclusief, veel van hun experimentele, excentrieke en opofferingsgezinde houding kunnen leren.

Lees alle columns van Bregje van de Weijer