Tijdens de feestdagen kun je beter niet in een huishouden met een econoom aan het hoofd verblijven, want dan word je een nogal éénzijdig perspectief opgedrongen.

Zo geven economen elkaar bij voorkeur geld als kerstcadeau. Immers, het geld dat een gever besteedt aan een cadeau is vrijwel altijd hoger dan het bedrag dat de ontvanger ervoor zou hebben betaald. Dat noemen economen het welvaartsverlies van kerst, en dat gat is maar liefst 10 tot 33 procent.

Echter, andere sociale wetenschappers leggen juist bloot dat het geven van cadeaus een symbolische betekenis heeft. Het geeft een goed gevoel te weten dat iemand moeite voor je heeft gedaan. En daarbij hechten we meer aan de ervaringen die we opdoen tijdens de kerstdagen dan aan de bijbehorende materiële welvaart.

Ook raden economen je aan om goede voornemens te maken. Zo kun je aan het begin van het nieuwe jaar een efficiënt plan opstellen om er op rationele wijze voor te zorgen dat je gaat afvallen, meer gaat sporten en beter omgaat met je geld.

Echter, andere sociale wetenschappers leggen juist bloot waarom goede voornemens gedoemd zijn te mislukken. Het ontbreekt ons aan wilskracht, we zijn gewoontedieren en veel van de slechte gewoontes berusten op automatismen die grotendeels in ons onderbewuste opereren. Daarbij helpt het niet als de goede voornemens als verplichting voelen.

De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens. Laat de weg naar het nieuwe jaar niet geplaveid zijn met misplaatste adviezen van goedbedoelende economen.

Lees alle columns van Esther-Mirjam Sent