Terwijl ze hier druk aan het formeren waren, zoals altijd met de befaamde radiostilte, dacht ik: ‘kom, ik ga eens naar een land waar het politiek nu wél spannend is’. Amerika, dus. Florida, om precies te zijn, want politiek is weliswaar leuk maar een aangename temperatuur is ook niet te versmaden. En het is natuurlijk een swingstate, dus extra spannend. Dacht ik. Dat viel vies tegen. Het lijkt de gemiddelde Floridiaan redelijk aan zijn achterwerk te roesten wie de presidentsverkiezingen gaat winnen. Het gros weet net dát er verkiezingen aan komen, maar om nu te spreken van verkiezingskoorts? Op tv is er veel over te doen, maar daarbuiten valt vooral de rust op. Terwijl politiek best wel leeft, ook in Florida. Zo wordt het dringen in de Mosquito Control Board van Monroe County, gezien het aantal concurrerende verkiezingsbordjes voor een plaats in dit orgaan. En zijn de twee deputies van de huidige sheriff aldaar in een zware strijd verwikkeld wie de beste man mag opvolgen. Verder nog campagnes voor een keur aan andere ambten: lid van de onderwijsraad, openbaar aanklager, rechter, onroerend goedtaxateur, state senator, afgevaardigde en lid van de kiesraad. Duizenden bordjes langs de weg – maar hooguit een procent of twee over de presidentsverkiezingen, ondergesneeuwd in de overdosis yardsigns voor de lokale en regionale ambten. En dan heb ik er nog twee gejat ook – één van Romney en één van Obama. Van het jatten van het Obamabordje kreeg ik al snel spijt. Ten eerste waren er al niet zo veel – het zuiden van Florida is vrijwel volledig Republikeins gebied – maar vooral omdat ik later in een regionaal Democratisch hoofdkantoor een hele berg campagnemateriaal meekreeg – inclusief een aantal verkiezingsbordjes. Als goedmakertje heb ik het bord weer teruggeplaatst, vlak voor de ingang van de Everglades. Honderd procent Redneck-Romney-country. Mocht Obama daar nu stemmen halen, dan weet ik hoe dat komt!

Lees alle columns van Tom de Wit