Games, ik word er blij van! Zowel om ze te spelen als vanwege de juridische aspecten. Met veel moeite maar evenveel plezier worstel ik me door de levels van Candy Crush. Pokémon Go speel ik op dit moment even niet.

Als ik in deze of andere games op een hoger level zou willen komen, dan kan ik op het internet een account kopen. Dat kost al snel enkele honderden euro’s. In veel accounts zitten namelijk niet alleen veel speeltijd en vaardigheid, maar soms ook geld om virtuele objecten aan te schaffen.

Een boeiende juridische kwestie is de vraag of je een account van een game of de licentie die je hebt om een game te spelen, kunt verkopen. En in het verlengde daarvan: of je een account of personage in een game kunt erven.

In de algemene voorwaarden van de game is vaak geregeld dat je de licentie of het account niet mag overdragen of verkopen aan een ander. Maar of dat ook daadwerkelijk betekent dat je dat niet mag doen? Daarover zijn rechters in Europa het niet met elkaar eens. Games worden vaak in het buitenland gemaakt en de bijbehorende algemene voorwaarden worden met een buitenlandse juridische bril op geschreven.

Als je een game(account) niet mag verkopen, betekent dat door een Nederlandse juridische bril bezien niet automatisch dat je het ook niet kunt erven. Praktisch gezien: wie mijn telefoon erft, hoeft niet meer in te loggen op Candy Crush, maar kan meteen onder mijn account verder spelen. Ik droom er weleens van dat ik door mijn erfgenaam postuum plots hoog sta in de ranking van Candy Crush. In de virtuele wereld is het dan nog niet ‘game over’ voor mij.

Die gedachte heeft iets rustgevends. Nu nog een erfgenaam zoeken die goed is in Candy Crush.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld