Afgelopen weekend was het weer hoog tijd om mijn RU-mail bij te werken. Een van mijn scriptiestudenten stuurde me een keurig e-mailtje. Of ik haar e-mail met scriptieopzet van vijf dagen geleden had gezien. Ik bof maar met haar en andere studenten die over geduld beschikken. Geheel tegen de trend in gunnen ze me wat verwerkingstijd die ik hard nodig heb omdat ik naast de universiteit nog ander werk heb. Maar hoe gaat dat met de toekomstige lichtingen van studenten?

Het lijkt namelijk of we allemaal over veel minder geduld beschikken. Als we bijvoorbeeld online wat bestellen, kijken we er al niet meer van op dat het pakketje dezelfde avond wordt bezorgd.

Mr. Law bestelde vorige week bij ‘de winkel van ons allemaal’ voor zijn vader – Mr. Father in Law – twee inktcartridges. Per inktcartridge ontving Mr. Law talloze mailtjes, in totaal dertien binnen 24 uur.

“We hebben je bestelling ontvangen.”

“Je bestelling is in behandeling.”

“We gaan je bestelling verzenden.”

“Je bestelling is verzonden.”

“Je bestelling is nog steeds verzonden.”

“Binnenkort staan we voor je deur.”

“Je bestelling is bezorgd.”

Met deze mailtjes probeert de online winkel het geduld van de koper te managen. Het geeft te denken: hoe ga ik eigenlijk het geduld van de studenten (beter) managen? Een afwezigheidsassistent die een trits aan berichten stuurt?

“Ik heb je scriptie-opzet ontvangen.”

“Je scriptie-opzet is in behandeling.”

“Je scriptie-opzet is nog steeds in behandeling.”

“Ik ga een reactie schrijven op je scriptie-opzet.”

“Binnenkort ga ik je een reactie sturen op je scriptie-opzet.”

Docentenwerk is mensenwerk. Ik (video)bel en app liever met studenten dan te communiceren via standaard mailtjes. In de toekomst blijf ik dus maar een beroep doen op het geduld van mijn studenten. Wie weet valt het wel mee met het teruglopende geduld van de toekomstige generatie studenten. De studenten die komend academiejaar starten, hebben in elk geval veel oefening in geduld gehad.

“De avondklok willen we niet. Ik niet, Hugo de Jonge niet, het hele kabinet niet.”

“De avondklok gaat als eerste weer de prullenbak in.”

“De avondklok wordt verlengd.”

“De avondklok wordt weer verlengd.”

“De avondklok wordt opnieuw verlengd.”

“De avondklok nog een keer verlengd.”

Het kabinet bestelt kennelijk – net zoals koningin Máxima – ook bij ‘de winkel van ons allemaal’. Jammer dat de geduld-management-berichten van het kabinet niet over 24 uur maar meerdere weken verspreid zijn. Zo valt er toch nog wat te leren van ‘de winkel van ons allemaal’.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld