Honderd jaar! Nou ja, honderd… Zoals wel meer personen van die leeftijd viert ook de Radboud Universiteit haar verjaardag een paar maanden te vroeg met de zojuist gestarte feestweek (die voor mij lekker begint met een dag propvol vergaderingen, maar dat terzijde). Waar de gemiddelde honderdjarige dat kroonjaar doorgaans prematuur viert uit angst het moment suprême niet te halen, mag ik toch hopen dat dat voor onze uni niet de reden geweest is. Springlevend is zij. Nog geen spoortje van verval.

Het enige wat er wellicht op aan te merken is, is de identiteitscrisis. Zoekend naar een nieuwe invulling voor zingeving – het deed mij denken aan een aantal pelgrims die we afgelopen week op de bedevaartsroute naar Santiago tegenkwamen. Ook daar lopen veel mensen van doorgaans wat hogere leeftijd die op zoek zijn naar zichzelf, naar spirituele inspiratie of naar de zin van het leven en de eigen bijdrage daaraan.

Dat zijn niet de gezelligste mensen overigens, ik zocht mijn heil liever bij een vroeggepensioneerde Britse brandweerman en dito politieman. Zij hadden hun identiteit prima op orde, leek het.

Maar – honderd jaar! Ik kan niet anders dan de universiteit van harte feliciteren met deze prachtige mijlpaal en hopen dat er nog veel jaren achteraankomen. Ook alvast gefeliciteerd met de grote groep aan nieuwe eredoctors. Want hoewel ik nogal mijn bedenkingen heb bij dat instituut, vind ik de keuzes dit jaar wel fantastisch.

Marc van Ranst valt bijvoorbeeld in de prijzen, de Belgische viroloog die zijn academische werk combineert met een niet aflatende strijd vóór de wetenschap en tegen het wappiedom. En daarnaast ook nog eens heel erg grappig is, en bijna in zijn eentje verantwoordelijk voor het faillissement van Willem Engel. Met een keuze voor zo’n eredoctor is die hele identiteitsdiscussie niet meer nodig, lijkt me, en zetten we ons voldoende op de kaart als maatschappelijk betrokken universiteit. En ook dát verdient een felicitatie – nog meer dan het jubileum!

Lees alle columns van PH neutraal