Als nou ergens mijn kracht niet ligt, dan is het in het onthouden van namen. Nou ja, in het koppelen van namen aan personen bedoel ik – mijn Korsakov is nog niet zo gevorderd dat het abstracte inprenten van namen grote problemen oplevert. Maar het is een serieuze handicap voor een docent. Na een cursus van minimaal een week of zes verwacht de gemiddelde student toch wel zo veel indruk gemaakt te hebben dat de docent hem of haar met roep- of achternaam kan aanspreken. Doorgaans stel ik ze teleur.

Niet allemaal gelukkig. Er zijn altijd wel een paar namen die blijven hangen. Meestal betreft het hier studenten m/v met opvallende uiterlijke kenmerken, een uitzonderlijke kledingstijl, opmerkelijk gedrag of een bijzondere naam. Soms zijn er zelfs studenten die deze elementen combineren, hetgeen het voor mij extra makkelijk maakt. Maar, essentieel aan opvallen is dat het gros dat níet doet – er moet een maaiveld zijn om bovenuit te steken, nietwaar? – en dat gros bevindt zich in een hoge mate van anonimiteit in mijn collegezaal.

Zelf baal ik daar ook flink van. Het is behoorlijk frustrerend om bij de bespreking van een paper geen idee te hebben wie er langs komt – al heeft het ook wel weer voordelen. Ten eerste heb ik zo vaak een verrassend moment in mijn soms wat saaie dagen, ten tweede is anonimiteit ook gegarandeerd bij het nakijken, waardoor mijn persoonlijke bias in hoge mate uitgeschakeld wordt.

Ik heb me vaak afgevraagd of deze naamblindheid wordt veroorzaakt door desinteresse, maar dat is het volgens mij niet. Het is eerder een soort van faalangst die eronder ligt, hoewel het precieze mechanisme mij niet helemaal duidelijk is. In ieder geval heb ik het grootste respect voor mensen die wél in staat zijn om namen te onthouden. Neem nu portier Henk (een naam die ik eindelijk onthouden heb!), die enige tijd geleden weigerde mij de sleutel van de door mij gevraagde collegezaal E.2.63 te geven, met de woorden: ‘Nee, meneer pH-neutraal, daar zit u niet. U zit in E2.52. Al vijf weken.’ Zo kan het dus ook dacht ik – terwijl ik tot mijn schrik besefte dat ik dus ook niet in staat ben tot het onthouden van collegezalen.

Lees alle columns van PH neutraal