Grote bah
Ik heb eigenlijk nooit zo goed begrepen dat mensen het doen, maar dat is wellicht omdat ik er zelf een bloedhekel aan heb. Ontlasten op het werk, bedoel ik. De grote bah. De bruine hond uitlaten. Zelf heb ik graag enige privacy op zo’n moment, wat meer afzondering dan enkel een toiletdeur waarlangs hele volksstammen migreren en waar ieder moment willekeurig wie aan de klink kan hangen die mij daarmee een hartverzakking en acute verstopping bezorgt. Om nog maar te zwijgen over het gênante moment dat je het toilet verlaat en er al iemand staat te wachten, die daarmee rechtstreeks getrakteerd wordt op iets dat ik juist graag privé houd. Wat mij betreft zou een urinoir op het werk voldoende zijn – tenzij ze iets bedenkelijks hebben geserveerd in de Refter waar ik acuut vanaf moet, natuurlijk.
Jammer genoeg is niet iedereen gezegend met deze in mijn ogen navolgenswaardige ontlastingsterughoudendheid. Het is alsof ze het erom doen. Vrijwel iedere keer als ik het toilet betreed, verspreidt deze ruimte een geur en een aanblik alsof er zojuist een hele afdeling een complete Chinese rijsttafel richting riool heeft gestuurd. Na jarenlange training heb ik goddank geleerd mijn adem net lang genoeg in te houden om mijn eigen bescheiden activiteit te kunnen afronden, om dan, enkel met korte pufjes uitblazend om maar niet te hoeven inademen, mijn handen te wassen.
En telkens weer besef ik dan, precies op het moment dat mijn longen schreeuwen om zuurstof, dat er eigenlijk nooit zeep is op de toiletten in het Erasmusgebouw. Tenminste, niet op mijn verdieping, en ook niet op de aanpalende etages waarheen ik nog weleens vlucht als geur & aanblik mij te veel worden. Geen zeep. Dat betekent dus dat mijn voorganger, degene die dat multimediaspektakel van kleur en stank heeft achtergelaten, niet eens fatsoenlijk zijn of haar handen heeft kunnen wassen – en daar de hele dag mee rondloopt.
Ziehier de hoofdreden dat ik bijzonder graag thuis werk. En natuurlijk omdat de koffie daar veel beter is, maar daarover een andere keer wellicht meer.
Lees alle columns van PH neutraal
Openbare WC poeper schreef op 12 juni 2014 om 09:42
Als je moet, dan moet je. Ik probeer voordat ik thuis weg ga altijd nog even te gaan maar zodra ik ergens anders ben en ik voel aandrang dan weet ik dat ik binnen een uur moet gaan om buikpijn te voorkomen. Op een openbare wc poepen is alles behalve ontspannend maar ik doe het toch liever dan de hele dag met een vervelend gevoel in je buik rond te lopen.
Ik zoek echter wel altijd een zo rustig mogelijke wc uit. Het liefst een wc die weggestopt is in een afgelegen kelder of bovenste verdieping van een hoog gebouw zodat de kans dat er mensen aan de deur trekken zo klein mogelijk is.
Peter Klaren schreef op 12 juni 2014 om 12:19
A bit tight-assed, PH-neutraal?
Bahtje schreef op 13 juni 2014 om 10:30
Moet je voor de lol eens de wc’s in het Gymnasion bezoeken..regelrechte schande dat personeel daar heen moet voor hun behoefte. Ga zelf dan maar naar Erasmusgebouw…dat is nog afgesloten. Heb altijd desinfectie-vloeistof bij me voor het geval dat…
Mevrouw bah schreef op 13 juni 2014 om 13:45
Ik durf te stellen dat vrouwen het hierin slechter hebben… Wij hebben niet eens een keuze anders dan ons op te sluiten in het kleinste kamertje des onheils als we voor een kleine boodschap komen. Want ja, ook onze vrouwelijke collega’s breien regelmatig bruine truien op het werk. Wel jammer van de zeep bij jullie, dat doen ze op FNWI dan kennelijk toch beter.