Vorige week viel in het Parool te lezen dat voor Amsterdamse studenten in het mbo of hbo de drempel hoog blijkt om weer fysiek naar het onderwijs te komen. De klassen zijn er half leeg. Sommige studenten vinden het veel energie kosten om te komen, anderen vinden het spannend en er is een groep die moet wennen aan de interacties van fysiek onderwijs.

Het is maar hoe je het bekijkt, zei Arjen Lubach in zijn Avondshow: de klassen zijn half leeg of halfvol. Mijn glas is bijna altijd halfvol en mijn colleges post-corona ook. Er is geen dramatische maar wel een duidelijke terugloop van het aantal studenten dat de collegezaal fysiek bezoekt, in vergelijking met de pre-coronasituatie. ‘Gelukkig’ merken collega’s op de faculteit dat ook, zodat ik een ‘ik-trek-geen-volle-zalen-meer-dip’ heb kunnen afwenden.

Van mijn studenten hoor ik andere – minder ernstige dan in het Parool genoemde – redenen waarom zij niet (altijd meer) naar de fysieke colleges komen. Bijvoorbeeld als het regent, dan kijkt men liever het college thuis op de bank. Ook wordt er college ‘gekeken’ op het moment dat er volgens de track & trace een pakketje van Zalando wordt verwacht. En de studenten die in Hotel Mama wonen, scheelt het ‘bussen’ en ‘treinen’. Zij kijken college liever vanaf de comfortabele driezits van mama. Alles mogelijk gemaakt door de livestreams en het beschikbaar stellen van de opnames van de hoorcolleges.

Ik weet niet of er al een werkgroep op onze universiteit in het leven is geroepen die een plan gaat maken om studenten te verleiden terug te komen naar de campus. Voor deze werkgroep draag ik graag het volgende aan. Allereerst: geef studenten even de tijd te wennen aan het postcoronaleven. Ten tweede: stop met de livestreams en het opnemen van de colleges. Colleges ‘kijken’ is heel wat anders dan fysiek naar college komen en meedoen aan de interactie.

Natuurlijk denk ik intussen ook zelf na wat ik kan doen om studenten zich extra welkom te laten voelen in de collegezaal. Ik heb zelfs met de gedachte gespeeld om wat vaker te kijken naar Rudolph’s Bakery op mijn favoriete mindfulnesszender 24Kitchen en mij te bekwamen in het taarten bakken. Homemade taart tijdens mijn hoorcolleges! Aan het begin van de coronatijd – twee jaar geleden – heb ik voor het eerst in mijn leven een cake en een taart gebakken. Maar dat was behalve de eerste ook de laatste keer. Reden om het gedachtenexperiment snel weer te beëindigen omdat de slagingskans aan mijn zijde te gering is.

Ook het Onderwijsinstituut voor Wiskunde, Natuurkunde en Sterrenkunde dacht in de culinaire hoek, maar had een realistischer plan. Een week lang gratis lunch voor studenten. Het hielp maar een beetje, zo valt te lezen op voxweb.nl.

Ik ga verder met denken! En suggesties zijn van harte welkom.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld