Na een half jaar corona in het land hebben vele Nederlanders een eigen coronageloof ontwikkeld. Sommigen richten een eigen kerk op door een # te gebruiken en breken die kerk binnen heel korte tijd weer af. Anderen, zoals ik, prediken de eigen coronareligie hartstochtelijk in de directe sociale offline omgeving. Ik beschik over geen enkele deskundigheid over hoe de coronafeiten moeten worden geïnterpreteerd – voor zover de feiten en meningen uit het coronadebat al scherp van elkaar te onderscheiden zijn. De discussie of wetenschap gebaseerd is op feiten en/of meningen laait daarmee weer op.

Maar mijn eigen coronageloof is een vrolijk geloof. Ik geloof in de bewegingsvrijheid die handen wassen, anderhalve meter afstand, ventileren en (waar nuttig en nodig) mondmaskers met zich mee brengen. Als we dat tenminste met z’n allen zouden doen.

Ik voel echter geen enkele behoefte om anderen te bekeren. En roep dus geen # in het leven, hetgeen overigens met die paar volgers die ik op de socials heb totaal geen grote geloofsgemeenschap zou opleveren. Ik voel wel een sterke behoefte om sfeer te maken. Dus ik zeg: sfeer maken! Waarom zijn de meeste coronamaatregelen in bedrijven zo sfeerloos? Ik kan er maar niet aan wennen.

Misschien hield ik mezelf een half jaar voor de gek door te verlangen naar de terugkeer van het fysieke onderwijs. Ik koesterde het pre-coronabeeld van studenten die in de gang tegen je opbotsen, volle liften en gedrang bij de draaideuren van het Grotius.

Ik stapte dan ook wat verdwaasd de faculteit binnen bij mijn comeback. Ik trof wel twee coronacoaches, maar geen vrolijke mierenhoop van studenten. Okay, mijn fout. Maar wat doen die rood-wit-gestreepte politielinten in de collegezaal? Toegegeven: het paste perfect bij mijn eerste college erfrecht. Daarin behandelde ik de ‘onwaardigheid’, een regel uit het erfrecht dat je niet kunt erven van iemand die je om het leven hebt gebracht. Maar sfeervol is anders. In het Gerecht stonden de tafels bovendien zo opgesteld dat je je in de bezoekruimte van een penitentiaire inrichting waande.

Gelukkig heeft de coronachef van mijn andere nevenbetrekking veel humor. Waar de sticker ‘maximaal 1 persoon’ op een draaideur begrijpelijk is, is die op een stoel in de zittingszaal ronduit grappig. De sticker prijkt ook op een deur die direct toegang geeft tot één toiletpot: briljant. Het kan dus wel, sfeer maken met coronamaatregelen!

Lees alle columns van Lucienne van der Geld