Huwelijksregels
Religie is een actueel onderwerp in mijn vakgebied, met name bij de huwelijksregels. Die zijn in 2018 gemoderniseerd. De algehele gemeenschap van goederen (est. 1838) is niet langer de wettelijke default. Dat is voortaan de beperkte gemeenschap van goederen. Hierdoor hoef je bij een scheiding minder te delen met je ex. Maar het is ook nog steeds mogelijk om bij de notaris huwelijkse voorwaarden te maken.
De nieuwe huwelijksregels konden in de Eerste en Tweede Kamer niet echt rekenen op de steun van de confessionele partijen: ondanks de hoge scheidingscijfers, geloven zij nog steeds in de algehele gemeenschap van goederen. Kort daarna kwamen het CDA en de CU in de regering. Ze kregen het voor elkaar dat er in het regeerakkoord een omweg staat, waarmee de algehele gemeenschap van goederen weer als wettelijke default kan worden ingevoerd. Maar zover zijn we gelukkig nog niet.
Vanuit een bepaalde islamitische geloofsovertuiging is er de praktijk van de bruidsgave of de bruidsschat. De bruidsgave is een gift van de man aan de vrouw, waarmee zij na scheiding in haar onderhoud kan voorzien. De bruidsschat daarentegen komt van de ouders van de bruid. Zowel een bruidsschat als een bruidsgave hoort niet bij de gemeenschap van goederen, maar is en blijft van de vrouw (na scheiding). De beperkte gemeenschap van goederen past hier beter bij dan de algehele gemeenschap van goederen.
Als de huwelijksregels weer op de politieke agenda komen, moeten we dan (weer) rekening houden met deze ‘religieuze’ belangen? Nee! En niet alleen omdat die vanuit (protestant)christelijke hoek lijken te botsen met die vanuit een islamitische leer. Partners zijn namelijk al vrij – binnen wettelijke kaders – om te regelen wat ze willen. Daarvoor hebben we huwelijkse voorwaarden!
CDA en CU: onderwerp niet alle Nederlandse trouwlustigen opnieuw aan een calvinistisch huwelijksregime. De periode van 1838 tot 2018 was wat mij betreft lang genoeg!
