Ik moet eerlijk gezegd toegeven dat ik het niet echt goed kan volgen, die discussie over de identiteit van onze universiteit – en dan moet-ie nog beginnen! Misschien heeft het te maken met mijn voor een voorheen katholieke universiteit wel wat erg afwijkende komaf, als telg uit een protestants gezin waarin zelfs wat zwaar gereformeerde elementen zaten.

Ik heb er dus van jongs af aan weinig mee, met die katholieke identiteit. Behalve een bijna instinctieve neiging om er afstand van te houden, want er kwam weinig goed van die paapsen, zo was mij geleerd. Na zo’n dertig jaar op onze universiteit rondgelopen te hebben, heb ik dat beeld gelukkig wel wat kunnen nuanceren. Op een enkeling na deugen ze best, lijkt het, al merk ik dat ik wel de aandrift heb om alles wat me niet bevalt aan mijn werkgever al snel op de identiteit van de instelling te gooien. Jezuïeten staan nu eenmaal niet zo goed bekend in de kringen waar ik vandaan kom – en een katholiek is daar al gauw jezuïet.

Maar goed, mijn protestants-christelijke afkomst is denk ik niet het enige probleem in dezen en zelfs niet het grootste. Waar ik me vooral over verwonder is de gedachte dat we, nu de bisschoppen ons een jaartje geleden hebben geëxcommuniceerd, zelf een identiteit moeten gaan knutselen. Ik begrijp dat we wat sporen – ‘kernwaarden’ – van het katholieke karakter hebben overgehouden – en van die kernwaarden (verbonden, nieuwsgierig en reflectief) moeten we iets nieuws zien te maken.

‘Ik heb weinig met die katholieke identiteit, behalve een bijna instinctieve neiging om er afstand van te houden’

En niet zomaar iets nieuws. Nee, een heuse nieuwe identiteit. Het zijn me namelijk de kernwaarden wel! Vooral dat ‘nieuwsgierig’ en ‘reflectief’ wijkt natuurlijk enorm af van elke andere universiteit, waar zonder ook maar enige nieuwsgierigheid en zonder wat voor reflectie dan ook wordt onderzocht en onderwezen, door medewerkers die zich op geen enkele wijze verbonden voelen met wie of wat dan ook.

Ik kan me (niet van harte, maar vooruit) nog wel wat voorstellen bij een bijzonder karakter als dat de resultante van een historische ontwikkeling is, maar ga in godsvredesnaam niet geforceerd een soort RK-light-identiteit ontwikkelen. Kies gewoon voor het predicaat rijksuniversiteit. Misschien niet bijzonder, maar wel heel inclusief. Voel ik me als voormalig protestant ook gewoon eens thuis.

Lees alle columns van PH neutraal