Ik red het wel. Ik heb nog de hele middag om dertig dia’s te maken voor mijn college. Een mooie dia kost algauw een half uurtje, met een relevante illustratie, een goede bronvermelding en een zinvolle connectie met een leerdoel. Maar dat is op papier, natuurlijk. Ik heb nog de hele middag – dat is dus vijf of zes uur, inbegrepen het gebruikelijke overwerk. Dus dan heb ik … twaalf minuten per dia. Gaat lukken, dat red ik wel. Ik kan nog wat dia’s hergebruiken uit dat andere vak en als ik het nu goed doe, liggen ze op de plank voor volgend jaar (als niemand besluit om het curriculum alweer te herzien, natuurlijk). Nee, dan red ik het wel.

Voor dat andere vak kan ik misschien iemand betalen om mijn dia’s te maken, want ik heb nog een geldpotje kunnen regelen. Of misschien besteed ik het nakijken uit. Dat is wat dubieus, maar ik kijk er zelf ook wel even naar en dan red ik het wel.

Dan kan ik misschien wat tijd maken om een onderzoeksvoorstel te schrijven. Met een beetje geluk krijg ik er zo een promovendus bij en dan kunnen we samen onderzoek doen, want daar kom ik natuurlijk nauwelijks aan toe. Dan heb ik een kans van … ongeveer één op tien om een paar ton binnen te halen voor mijn inverdientargets en dan kan ik mijn onderzoek verderzetten. Of, nou ja, láten verderzetten, want mijn tijd gaat op aan begeleiding. Het is een tombola, dat weten we allemaal, maar als ik iets hips verzin om me te onderscheiden van de concurrentie, dan red ik het wel.

Met een beetje geluk, kan ik daarmee ook wat meer publiceren. Want mijn collega’s schrijven veel meer dan ik en als er dan bevorderd wordt, gaan zij vóór, natuurlijk. Misschien moet ik in deze vakantie bij de tent maar eens een paar stukken schrijven, als mijn vriendin dat pikt. Een paar review artikelen, dat red ik wel, want echt onderzoek gaat niet lukken. Niet dat ik erg veel tijd heb om te lezen, maar kom. Ik heb nog wat connecties die me vast een editorial willen gunnen in hun toptijdschrift. Dat is niet echt een origineel onderzoeksartikel, maar zo’n toptijdschrift staat toch maar mooi in mijn publicatielijst. Met een paar van dat soort stukken, red ik het wel.

Ach verhip! Ik had nog die vergadering vanmiddag! Dat was ik bijna vergeten. Mijn collega’s zijn erg ontstemd als ik niet kom opdagen en spelen dan in op mijn schuldgevoel en verantwoordelijkheid voor het collectief. Misschien dat ik tijdens de vergadering ook wel weer een paar dia’s kan maken. Ja, stiekem een stuk of vier dia’s, en dan maar wat later naar bed vanavond.

Dan red ik het wel.

Ik wel.

Lees alle columns van Willem Halffman