Het klikt nog steeds niet tussen Informatica en de meisjes. Vrouwelijke studenten zijn met ruim 60 procent duidelijk in de meerderheid aan onze universiteit, maar bij Informatica schommelt het percentage vrouwen al jaren rond de 5 procent. Dit maakt Informatica tot de RU-opleiding met verreweg het laagste percentage vrouwelijke studenten. Zelfs bij Natuur- en Sterrenkunde, ook zo’n mannenbolwerk, ligt het percentage ruim twee keer zo hoog.

Inhoudelijk is er geen enkele reden waarom vrouwen niet voor Informatica zouden kiezen. Ze zijn er minstens even goed in als mannen en de leuke banen waar vrouwelijke talenten tot hun recht komen liggen voor het oprapen. ICT is gewoon te belangrijk geworden om aan de mannen over te laten. Maar ja, Informatica heeft bij meiden een slecht imago en juist het feit dat zo weinig meiden kiezen voor Informatica is voor meiden een reden om het dan ook maar niet te doen.

Toch is er nog hoop. Wiskunde had 10 jaar geleden ook een slecht imago, maar door initiatieven zoals de Wiskundemeisjes is dit helemaal gekanteld en is het inmiddels ’tof’ om als meisje Wiskunde te gaan studeren. Bij Informatica is er op dit moment ook sprake van een kanteling van het imago nu onze technologie-beluste middelbare scholieren zich realiseren dat computernerds eigenlijk best wel cool zijn. Wat ook hoop geeft is dat bij de prestigieuze Carnegie Mellon University dit jaar niet minder dan 40 procent van de nieuwe Informatica-lichting vrouw is. Het kan dus!

Tijdens een kennismakingsbijeenkomst met onze nieuwe studenten realiseerde ik me weer eens hoe belangrijk het is om meer vrouwelijke studenten binnen te halen. De nieuwe studenten moesten in groepjes nadenken over een algoritme waarmee je een verzameling computers een goed besluit kunt laten nemen, ook al zijn er een paar computers (je weet niet welke) die doelbewust proberen de besluitvorming in de war te sturen (bijvoorbeeld omdat ze zijn gehackt). Ik zat bij een groepje van omstreeks tien studenten, waaronder één meisje. Twee jongens voerden het hoogste woord en de vaktermen en moeilijke scenario’s buitelden over elkaar heen. Het meisje zat alles aan te horen, werd bleker en bleker, en vroeg zich waarschijnlijk af of ze niet bij de verkeerde studierichting was beland. Na een tijdje werd het haar teveel en verzuchtte ze ‘Sorry hoor, maar ik snap hier dus echt helemaal niets van’. Dat was een perfecte opmerking want de jongens haalden er van alles bij dat er niet toe deed en maakten het allemaal veel te moeilijk. Daar kwamen ze gelukkig zelf ook achter toen ze probeerden hun ideeën uit te leggen aan het meisje. Door haar slimme vragen en suggesties bleek vervolgens dat ze minstens zoveel inzicht had als de jongens. Nuchter, geen poespas, gewoon de problemen aanpakken: meer vrouwen is goed voor de Informatica.

Lees alle columns van Frits Vaandrager