Toen ik, ik weet niet hoe lang geleden, politicologie ging studeren, ging ik ervan uit dat een aardig aantal van mijn studiegenoten de weg naar de politiek zou bewandelen. In al mijn naïviteit dacht ik namelijk dat politicologie over politiek ging. Dat was misschien wel zo, maar dan niet over politiek zoals ik die definieerde: het gedoe tussen kamer en kabinet, dat mij ten zeerste intrigeerde. Het ging veel meer over macht dan over ‘mijn’ politiek. Over ‘de gezaghebbende toedeling van waarden in een samenleving’. En dus was minstens de helft van de studenten toegestroomd uit zelf-emanciperende overwegingen, want op wat voor manier dan ook onderdrukt. Dit gold in ieder geval voor het gros van de vrouwelijke en homoseksuele studenten – en natuurlijk vooral voor alle Limburgers. Het is dus niet zo’n wonder, nu politicologie in mijn tijd bepaald geen routekaart was naar een politieke carrière, dat ik weinig jaargenoten terugzag op Haagse posten. Met de Nijmeegse burgemeester Bruls en zijn Brabantse ambtgenoot Depla leek de top wel bereikt.

Leek, inderdaad. Want na de recordformatie van Rutte III stond er dan eindelijk een jaargenoot van mij op het bordes. Ingrid van Engelshoven, de nieuwe minister van Onderwijs. Ván onderwijs inderdaad – dus mét portefeuille, in tegenstelling tot de minister vóór Onderwijs die om geld en mensen moet bedelen bij Ingrid. Ingrid van Engelshoven, de eerste uit mijn studietijd die het heeft geschopt tot een ministersfunctie. En wat zou ik graag zeggen dat ze een kennis of zelfs vriendin is – maar eerlijk gezegd moest een studiegenoot mij wijzen op het heuglijke feit dat Ingrid bij ons in het studiejaar zat. Vaag herinner ik mij een bos rode krullen – maar die kunnen ook apocrief zijn, of wellicht zelfs van iemand anders, want rood haar paste wel een beetje bij politicologie in de jaren tachtig. Ik maak mij ook geen enkele illusie of ze zich mij herinnert.

En dat is best jammer, eigenlijk. Het zou best handig zijn om een goed contact te hebben met de minister van Onderwijs. En natuurlijk om wat smeuïge details te weten uit haar studententijd, die ingezet zouden kunnen worden mocht de loyaliteit richting Radboud wat te wensen overlaten. Het zou mijn positie op de faculteit bepaald niet verzwakken. Maar helaas. Voor directe invloed op het beleid in Den Haag zullen we moeten wachten op de volgende Nijmeegse politicoloog die doorbreekt in het landsbestuur, maar dan hebben we ook wat: het kabinet-pH-neutraal 1. En dan mag Ingrid blijven als Onderwijsminister.

Lees alle columns van PH neutraal