Op de een of andere manier is het me zo’n kleine dertig jaar – ja echt, zolang loop ik alweer met die bul op zak – zo’n kleine dertig jaar dus gelukt te blijven geloven in de waarde van het vak dat ik heb gestudeerd. Met een opleiding politicologie bleek je een kritische denker te kunnen worden (tenminste, met die gedachte hou ik me soms maar voor de gek) en allerlei maatschappelijk belangrijke functies te kunnen vervullen (waarop ik dan weer een uitzondering ben, maar dat terzijde). Maar goed – heus wel nuttig. Studievrienden van mij doen reuzebelangrijke dingen. Kijk maar naar waar die politicologen terechtkwamen en komen. Ministeries, media, vakbonden, adviesorganen – er zitten zelfs wethouders en burgemeesters tussen en tegenwoordig ook een heuse minister. Van onderwijs en wetenschappen. Dus.

Die minister, Ingrid van Engelshoven, was een jaargenoot van mij. Heeft keurig politicologie en bestuurskunde gestudeerd, sociale wetenschappen bij aanvang en beleidswetenschappen bij diplomering – bepaald geen bètastudies, dus. Toen ik haar voor een interview sprak had ze niets dan lof voor onze studie – politicologie was nog nét niet de moeder aller wetenschappen, maar er zou eigenlijk wel een Nobelprijs voor moeten komen. Diezelfde Ingrid van Engelshoven, de minister van Wetenschappen dus, omarmt nu vol overtuiging het rapport van de commissie-Van Rijn –  die niet, zoals ik even hoopte, op zoek ging naar nog onbekende Rembrandts, maar die is opgericht om alles wat geen technische wetenschap is in rap tempo de nek om te draaien. Wellicht terecht constateerde die commissie dat er vele miljoenen naar de bèta’s moeten, geheel ten onrechte wordt dat geld weggehaald bij de medische, sociale en geesteswetenschappen.

Deze verdeel-en-heers-tactiek is natuurlijk compleet van de pot gerukt en ook niet wat bèta-wetenschappers willen. Het is van de zotte om alles wat niet bèta is aan te slaan voor de verbetering van die sector. Hoewel? Ik maak daarvoor graag één uitzondering. Wat mij betreft mogen er miljoenen weg bij politicologie en bestuurskunde. Die richtingen blijken, met terugwerkende kracht, bepaald niet per se op te leiden tot kritische en intelligente bewindspersonen – zoveel maakt het besluit van de minister wel duidelijk. Daar gáát mijn beeld van politicologie, een kleine dertig jaar na dato…

Lees alle columns van PH neutraal