Nog even over die integriteit in de (ge)wetenschap en op de universiteit. Natuurlijk kun je zeggen dat het nergens perfect is en nergens perfect zal zijn. Ook (of vooral?) buiten de wetenschap niet.

Maar wat hierin eigenlijk volgens mij het belangrijkste is, is hoe je er zelf mee omgaat. Zo ken ik wetenschappers die zeggen nog nooit persoonlijk te maken hebben gehad met die ‘misstanden’, die er alleen maar van gehoord hebben. Of dit komt doordat ze naïef zijn, oogkleppen op hebben, of op perfecte afdelingen werken, dat weet ik niet. Daarnaast ken ik wetenschappers die zich volledig herkennen in wat ik de vorige keer schetste, maar het naast zich neer kunnen leggen en gewoon fluitend hun werk doen.

Hen benijd ik wel eens. Ze zien wat er mis is, dat het anders gaat dan ze zouden willen, maar het weerhoudt ze er niet van hun werk te doen – en het leuk te vinden. Ik kan dat niet. Ik word boos en wil er niet aan meedoen. En word dan nog bozer omdat ik er aan mee móet doen. Maar waarom kunnen zij dat wel? Omdat ze nou eenmaal van de wetenschap houden?

Maar ik houd óók van de wetenschap. Of: ik houd júist van de wetenschap. Misschien is dát net mijn probleem. Ik vind de wetenschap prachtig. Vragen stellen, vragen beantwoorden, nog meer vragen stellen, nog meer vragen beantwoorden: fantastisch. Maar de manier waaróp, dat is waar ik mee zit. Het gaat niet meer om die vragen, het gaat om geld, macht, politiek. Niet meer om vragen beantwoorden. En juist dát zit mij dwars, dát maakt mij boos. En al helemaal dat je daar als klein boos promovendaatje weinig aan kunt doen. Kijk haar nou schreeuwen, in dat bosje naast Spinoza… Aww, gossiegossie.

Als wij dingen publiceren waar wij niet achter staan, omdat we nou eenmaal een x-aantal artikelen moeten publiceren, of als wij publiceren in tijdschriften die grof geld verdienen met ons gratis werk, verkopen wij dan onze ziel aan de duivel? Moeten wij onszelf Emmeken van Nimwegen gaan noemen? Moeten we rode Emmeken University hoodies op de markt brengen?

Misschien moeten we ons niet afvragen of we integer zijn, maar of we integer naar onszelf zijn. Kunnen we leven met wat we doen? Kunnen we leven met dat datgene wat we het liefste doen, niet meer gaat om wat we het liefste doen? Zien wij onszelf in de spiegel, of Emmeken?

Deze M. zet de hood van haar rode hoodie op haar hoofd en draait weg van de spiegel.

Lees alle columns van Merel van Goch