Zaterdag las ik in De Telegraaf: ‘De traditionele rolverdeling tussen man en vrouw zit nog diep in de Nederlandse samenleving ingebakken’. Het artikel verwees naar een proefschrift van Sean de Hoon die afgelopen donderdag in Rotterdam promoveerde. Zou dan toch wetenschappelijk zijn aangetoond dat Boer zoekt vrouw het referentiekader is van een groot deel van de Nederlanders? Afgelopen zondag keken bijna 3,5 miljoen mensen naar het tv-programma van Yvon Jaspers. #kanniewaarzijn

Het proefschrift gaat (volgens de Nederlandse samenvatting) in op de afhankelijkheden die worden gecreëerd door partnerrelaties en ouderschap en hoe deze elkaars welbevinden beïnvloeden. Voor Nederland geldt dat moeders die minder werken gelukkiger zijn dan moeders die meer werken. En vaders met schoolgaande kinderen zijn gelukkiger als zij voltijds werken. Hierachter zit een traditionele verdeling van de taken van vrouwen die het huishouden runnen en mannen die de kost verdienen.

Thierry Baudet beweerde afgelopen vrijdag dat vrouwen minder succes hebben in veel beroepen omdat ze meer interesse hebben voor ‘familieachtige dingen en zo’. Een groot deel van de Twitter-community viel over hem heen. Misschien kwam dat ook wel doordat hij daaraan toevoegde dat vrouwen van nature ‘linksig’ zijn. Ik weet niet of hij reeds kennis had genomen van het proefschrift, maar als je zijn woorden nu eens wat minder letterlijk neemt en zijn enigszins pedante toon wegdenkt …

Boer zoekt vrouw houdt zich keurig aan het rollenpatroon dat er vaak op de boerderij nog lekker in zit. Tijdens de logeerweek doen de vrouwen gratis de lichtere klussen op de boerderij en maken na een paar stappen op het erf gezet te hebben de keuken tot hun eigen domein. Een aanzienlijk deel van de bevolking mag dat graag zien. Terwijl we weten dat er een aanzienlijke kans is dat het afloopt als volgt: het zware werk in de stallen is voor de man, de vrouw schilt de aardappelen en doet op maandag-, dinsdag- en donderdagochtend de boerderijwinkel erbij. Ik neem niemand wat kwalijk. Er is in Nederland nou eenmaal een heersende maatschappelijke moraal over hoe het leven hoort te lopen. Samenwonen of trouwen, en kinderen krijgen met bijpassend rollenpatroon. Dat is hét pad. Ik heb ergens onderweg een andere afslag genomen.

Mr Law en ik doen thuis alles naar talent. Ik de catering, hij de andere huishoudelijke taken. Ik pak de koffers in, hij stippelt de route uit. Hij komt graag op tijd en ik zorg dat we niet te vroeg op een locatie arriveren. Bovendien ben ik vaak de chauffeur. En zo hebben we ons eigen rollenpatroon gecreëerd. Vrouwen met kinderen werpen mij nogal eens tegen dat wij ons dat kunnen veroorloven omdat er geen kinderen zijn. Wie weet. We zijn echter te oud voor het BNN-programma ‘Baby te huur’ om het uit te testen.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld