Lang geleden toen ik ging studeren was ik apetrots dat ik toch eindelijk, na jaren van kinderlijk gedoe, de grotemensenwereld binnenstapte. Nou ja, de middelbare school was in die tijd natuurlijk al behoorlijk volwassen, zeker de bovenbouw, en al helemaal vergeleken met nu. Ik ging naar de universiteit en had college, zo heette dat toen nog. Nu gaan studenten (als ze zich nog zo noemen, zijn het nog geen leerlingen?) naar school en hebben les. En ze zien er ook nog eens veel jonger uit dan wij toen – al kan dat laatste gewoon aan mij liggen.

De volwassen wereld dus, van studeren en filosoferen. Van de breedte en de diepte in. Politicologie was het bij mij, maar het gold in principe voor iedere studie (op Rechten na natuurlijk, dat nam niemand serieus). En we hadden respect voor het instituut waar we plotseling, op het allerlaagste niveau weliswaar, ook deel van waren geworden. De academische gemeenschap. Dat was me wat!

Tja. Zo’n dikke dertig jaar later zie ik dat toch allemaal een beetje anders. Natuurlijk ben ik door alle historie op de universiteit sadder and wiser geworden, maar dat is het niet alleen. Het heeft ook met de, laat ik het maar ronduit zeggen, debilisering van de universiteit te maken. Zo krijgen we hier vanaf augustus een rookverbod alleen omdat dat gaat gelden voor alle onderwijsterreinen in Nederland. De universiteit wordt hier dus gelijkgeschakeld met de kleuterschool – toppie! (saillant detail: op het hele terrein van de universiteit gaat dat rookverbod gelden, op een paar gebouwen na – waaronder het kinderdagverblijf…)

En dat rookverbod is nog niet eens het ergste. Dat snap ik ergens nog wel. Nee, de ultieme gelijkschakeling met het kleuteronderwijs ontdekte ik zojuist. Om een definitief einde te maken aan de academische waardigheid is er een kleurwedstrijd uitgeschreven door de beheerders van het gebouw waarin ik mijn werkzaamheden verricht. Wie het creatiefst het op de zijkant van het Erasmusgebouw uitgeprikte portret van zijn naamgever kan verfraaien, kan een tegoedbon voor de Refter winnen. Een geschenk dat in ieder geval even smaakvol is als de wedstrijd zelf.

Lees alle columns van PH neutraal