Wanneer je de Albert Heijn XL binnenkomt loop je direct tegen een schap aan dat normaal gesproken gevuld is met honderden bananen. Maar afgelopen zaterdag, tot mijn schrik, was het schap leeg op een paar trosjes overrijpe minibananen na. Vaandragers zijn grootverbruikers van bananen en een leven zonder deze vruchten is ondenkbaar. Wat moest ik doen? Na rijp beraad besloot ik om toch maar één trosje zwartgele minibananen te kopen: weliswaar veel geld voor een minder product, maar in ieder geval voldoende om het weekend door te komen. Daarna zouden we wel verder zien.

Voor mij stond een student met een sympathiek baardje ook al een tijdje te staren naar het lege schap. Nieuwsgierig wachtte ik om te zien wat hij zou doen. Zoals bekend spelen bananen een centrale rol in het leven van studenten. Maar daar waar een hoogleraar probleemloos een duur trosje minibananen kan bekostigen, ligt dit voor een door het leenstelsel bedreigde student toch wat anders. Waar zou de student voor kiezen? Honger of een extra hoge lening? Na een korte tijd werd de beslissing genomen: ‘Kutalbertheijn’ sprak de student en liep door.

Terwijl ik mijn boodschappenlijstje afwerkte bleef ik denken aan het voorval. Ik ben opgevoed met het idee dat je een hele goede reden moet hebben om te vloeken. Het assortiment van een Albert Heijn XL omvat meer dan 30.000 producten. Is het dan redelijk om, als één van die producten er tijdelijk niet is, de hele firma af te serveren met het bijvoeglijk naamwoord “kut”? Besefte deze verwende student wel wat voor een logistiek wonder het is dat een supermarkt zoveel producten in de schappen heeft? Realiseerde hij zich hoeveel mensen er zwoegen om dit elke dag weer voor elkaar te krijgen?

In gedachten verzonken werkte ik mijn boodschappenlijst af totdat ik bij de zuivelafdeling ontdekte dat het schap met de tweeliterpakken melk leeg was. “Kutalbertheijn” mompelde ik schertsend en laadde mijn wagentje vol met eenliterpakken. Even later was het weer raak: ook de linzen waren op. Mijn jongste dochter had speciaal een recept voor vegetarische Shepherd’s Pie met linzen uitgezocht en in mijn wagentje zaten al verschillende van de benodigde ingrediënten. Hoe moest ik dit nou weer oplossen? “Kutalbertheijn” sprak ik, nu vol overtuiging, en mikte kwaad een blikje kikkererwten in mijn karretje.

Die avond hielp ik mijn dochter met de bereiding van de Sheperd’s Pie. Toen ik vertelde over de gebeurtenissen in de supermarkt moest ze erg lachen. Ze was het niet met mij eens dat de student de gewraakte uitdrukking niet had mogen gebruiken: ‘Je gebruikt het woord ‘kut’ gewoon wanneer je een beetje teleurgesteld bent, dat is toch heel normaal.’ Een lesje modern Nederlands voor papa.

Eigenlijk hoort het niet: Sheperd’s Pie zonder vlees en met kikkererwten. Maar het smaakte heerlijk. Met dank aan Albert Heijn.

Lees alle columns van Frits Vaandrager