Laatst las ik in de NRC dat mensen steeds later volwassen worden. ‘De psychologische gesteldheid die bij adolescentie hoort, duurt langer’, vertelt een hoogleraar aan de krant. Klassiek gezien loopt de adolescentie ongeveer vanaf de puberteit tot twintig jaar maar die leeftijd is bijna tot 26 jaar opgelopen. De wettelijke volwassenheid heet ‘meerderjarigheid’ en staat op achttien jaar. Vanaf die leeftijd kun je zelf een huis kopen, trouwen en stemmen. Voor het maken van een testament ben je al volwassen als je zestien jaar oud bent. En als de rechter je een ‘handlichting’ geeft kun je op je zestiende een bedrijf starten.

In de omgang met studenten ervaar ik vooral gefragmenteerde volwassenheid. In sommige aspecten lijken of zijn ze heel volwassen, in sommige zaken zie ik nog de adolescentie. Volwassen genoeg om een testament te maken maar nog niet om een huis te kopen. Zoiets. Als docent word je door deze gefragmenteerde volwassenheid nog al eens op het verkeerde been gezet.

Student J bijvoorbeeld. Cool type (met baard!) regelt de meest extravagante reizen voor zijn studentenvereniging en produceert zijn eigen dancemuziek.  Als hij zakt voor het mondeling tentamen kan hij zijn dikke tranen nauwelijks bedwingen en huilt hij thuis bij mama verder uit. Mama belt docent om te vragen waarom zoonlief het niet heeft gehaald. ‘Hij begrijpt er helemaal niks van en wij eerlijk gezegd ook niet. Hij heeft weken bij ons aan de keukentafel zitten leren.’

Met een beetje onvolwassenheid is natuurlijk niks mis. Enige lichtvoetigheid in het menselijk bestaan moet er zijn; ik maak mezelf er ook zo nu en dan schuldig aan (iets met Pokémons en Candy Crush). Ik geniet ook van de onvolwassen lichtvoetigheid van anderen. Zoals bijvoorbeeld de laatste hype ‘the floor is lava’. Lekker onvolwassen om als iemand ‘the floor is lava’ roept, binnen vijf seconden met de voeten van de vloer te gaan, dit te filmen en het resultaat vervolgens te posten.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld