column

Lek

24 apr 2014

Blinde paniek op de afdeling. Een mailtje van het ICT servicecentrum – die plek waar de vroegere facultaire computerondersteuners door de zoveelste zinloze reorganisatie centraal zijn opgehokt waardoor het veel langer duurt voor een computerstoring op de werkplek is verholpen en ik de persoonlijke contacten met mijn ICT-rookvrienden moet missen – met als omineuze titel ‘beveiligingslek: actie gewenst!’ Met een heus uitroepteken, dus er was wat aan de hand. Er moesten wachtwoorden gewijzigd en draadloze verbindingen opnieuw geconfigureerd worden. Dit was geen vrijblijvende suggestie, nee, het bleek een ‘dringend advies’ te zijn. Niets was meer veilig plotseling en de gemiddelde wetenschapper, wereldvreemd als hij/zij is, zit dan onmiddellijk met verwilderde blik met de handen in het al even verwilderde haar.

Nu ben ik naast onderzoeker, docent en columnist ook nog IT-vertegenwoordiger van mijn afdeling (manmanman, ik heb het druk!), dus uiteraard kwam iedereen naar mij om advies. Niet echt een verstandige zet, want ik heb eerlijk gezegd de ballen verstand van dit soort zaken en als übercoole Mac-fanboy op leeftijd ook helemaal geen zin om mij in die akelige prut die hier voor computer doorgaat te verdiepen. Daarnaast ben ik nogal van de relativerende – ten eerste geloof ik niet zo snel dat er iets aan de hand is, ten tweede vraag ik me af wat voor geheime informatie er in godsvredesnaam van mijn computer gehaald kan worden. Een collegeschema? Een nog niet gepubliceerd artikel? Veel plezier ermee, hacker.

’t Is vast heel naïef van mij, maar ik voelde me wel enigszins gesteund door de verdere inhoud van de alarmeringsmail. De plotselinge paniek ontstond namelijk niet door een even plotseling geconstateerd lek, nee, die ontstond na het ontdekken en herstellen van een al twee jaar bestaand probleempje met de beveiliging. Twee jaar waarin niemand ook maar de geringste poging heeft ondernomen om wat dan ook aan mijn pc te ontfutselen of er stiekem op te zetten. Er wordt een kalf in een reeds gedempte put gegooid, een kalf dat nog bleef drijven ook.

Van mij mag iedereen in mijn werk-pc. Geen enkel probleem. Ik ga mijn wachtwoord dus niet veranderen – sterker nog, iedereen mag het hebben. Dus bij dezen: ●●●●●●●

Lees alle columns van PH neutraal

0 reacties

  1. Dirk schreef op 24 april 2014 om 10:06

    En dat werkt dan op de universiteit… hoe naïef kun je zijn. Stel ze hacken je email. Dan kunnen ze bij Facebook, Twitter, DigiD misschien zelfs een nieuw wachtwoord opvragen: die allemaal op die email binnenkomen. Dan hebben ze toegang tot al die dingen. Identiteitsfraude wordt dan opeens niet zo heel moeilijk. Bovendien als je computer gehackt is weet je dat vaak helemaal niet. Misschien wordt die computer wel gebruikt om op het Radboud netwerk te komen en kunnen ze zo ook bij WEL gevoelige informatie (en die heeft een universiteit wel degelijk).

  2. Thomas schreef op 25 april 2014 om 19:01

    Waarom is iemand die “de ballen verstand van dit soort zaken [heeft] en geen zin om [zich] in die akelige prut die hier voor computer doorgaat te verdiepen” in godsnaam IT-vertegenwoordiger van een afdeling? De prioriteiten van de RU….

Geef een reactie

Vox Magazine

Het onafhankelijke magazine van de Radboud Universiteit

lees de laatste Vox online!

Vox Update

Een directe, dagelijkse of wekelijkse update met onze artikelen in je mailbox!

Wekelijks
Nederlands
Verzonden!