Vrijdag, 18:39, camping 1. Regenachtig. Aantal Nijmegenaren: 35 Totaal aantal Nijmegenaren: 35 Bij Vox waren ze op zoek naar studenten met rare bijbaantjes. En ook naar Nijmegenaren die naar Lowlands gingen. Het komt dus niet verkeerd uit dat ik dit weekend met dertig collega’s uit Nijmegen word ingeschakeld om in een lelijk geel shirt bij de mixtafels te staan en tegen mensen te zeggen dat ze niet op de hekken mogen zitten, dat ze evenmin hun tassen aan de andere kant van de hekken mogen zetten en dat de wc’s aan de andere kant van het veld, rechts naast de ingang zijn. Negen en een half nachtelijke uren lang. Midden in de Bravo. Op Lowlands. In ruil voor gratis toegang, met een lunchpakketje toe. Niet dat er eigenlijk ooit iemand op zo’n hek gaat zitten, overigens. Ook dan kan ik dus eigenlijk stiekem nog steeds wel het publiek in turen op zoek naar Nijmegenaren. En zo moeilijk kan dat niet zijn, dacht ik toen ik vanochtend The Fantastic Journey of the Underground Man al uit een speakertje hoorde komen van een paar tenten verderop. Vandaag vond ik er buiten mijn eigen delegatie vijf. Eerst twee meisjes met personeelsbandjes om hun polsen die vertelden dat zij in plaats van mixtafels te bewaken vuilniszakken uitdeelden. Ik trof ze aan bij – of course – de literaire stoelendans van Wintertuin, gepresenteerd door Willem Claassen. Dan waren er nog Hanneke Hendrix en Johan Roos, die tijdens de stoelendans helaas vroegtijdig uitgeschakeld werden maar daarom dus gelukkig wel snel hun verhalen en gedichten mochten voordragen. Voorlopig resultaat van mijn veldonderzoek is dus dat alle Nijmegenaren hier: a) raar werk doen in ruil voor gratis toegang, b) de literaire stoelendans hebben verloren of c) Willem Claassen zijn.

Wie overigens wel de literaire stoelendans won was Maxim Hartman, die over de jongens achteraan in het publiek die de hele tijd door Hannekes verhaal heen hadden geschreeuwd in de microfoon sprak: ‘Jullie aandachtsboog is kort, net als jullie piemeltjes’. En zo is het maar net. Wordt vervolgd.