Zondag, 14:45. Echo. Donker en moe. Aantal Nijmegenaren: 18 Totaal aantal Nijmegenaren: 51 Wat denk je, wat zie je op deze foto? a) Een techno-dj op een podium met spacende visuals, zaterdagnacht om 04:15 in een overvolle Bravo. b) Anders, namelijk: … Wel, ik zal het je vertellen, a) is niet het goede antwoord. Wat je wel op de foto ziet is mijn 51e Nijmegenaar, op zondagmiddag om 14:24. Buiten schijnt de zon en eten mensen Raketjes. ‘Wi-wa-wiskunde! Bi-ba-barendregt!,’ roept een groepje Nijmeegse wiskundestudenten dat tegelijk met mij naar binnen loopt, de donkere zaal in (+4 geregistreerd). Daar staat Henk Barendregt op/in een soort kubus van beeldschermen waar ondersteunende Powerpoint-slides en filmpjes op voorbijkomen  een college te geven over hoe je wiskundig kunt beredeneren of wij een vrije wil hebben. Op de schermen verschijnt een wiskundig model met witte en zwarte vakjes die in bizarre patronen bewegen. Wij mensen werken volgens Barendregt ook grotendeels via dat soort voorgeprogrammeerde patronen, meer dan we misschien willen geloven. Daardoor gedreven zijn we vaak geneigd dingen te doen die we achteraf gezien eigenlijk helemaal niet zo per se hadden willen doen, als we ons realiseren dat we een keus hadden. Ik denk aan het lauwe blikje bier dat ik vannacht op zich ook best wel niet had kunnen opentrekken toen ik na het hekken bewaken bij de tent aankwam. De zaal grinnikt instemmend, ik heb denk ik medestanders. Laatst zag ik beelden van het festivalterrein die vanuit de lucht genomen waren en versneld werden afgespeeld. 55.000 mensen op een afgezet stukje polder met een papieren blokkenschema in de hand. Ik mailde Henk Barendregt en hij antwoordde ‘:)’. Krioelende mieren lijken we, ons voortbewegend in grote stromen. Grote band in de Alpha? Hup, iedereen naar de Alpha. Optreden afgelopen? Tijd voor de bekerrapers, die de tent binnen een paar minuten van de ene naar de andere kant schoongeveegd hebben en dan weer verder gaan naar de volgende tent. Blaas geleegd? Als jij doorspoelt en je hokje uit stapt, sluit er achterin de rij weer iemand aan. Er komen nog meer beelden van bewegende zwarte en witte vakjes, steeds uitzoomend naar een hoger niveau. Ik word een beetje duizelig. ‘Ik heb gehoord dat jullie wel eens pilletjes nemen om dit soort psychedelische effecten te bereiken,’ zegt Barendregt droogjes. ‘Ik raad jullie aan om gewoon wiskunde te gaan studeren.’ De zaal lacht. Ik kan je vertellen, tot diep in de nacht hekken bewaken helpt ook. Ik weet niet of ik nog goed Nijmegenaren kan tellen vandaag. Elk jaar zeg ik dan ook dat ik te oud word voor dit soort dingen en voortaan op vakantie wel ergens in een huisje op een berg boeken ga zitten lezen. Maar vandaag zit ik natuurlijk toch weer uitgeput en ongedoucht op mijn luchtbedje met een plastic vork maïs uit een blikje te eten. Een patroon. Maar stiekem geef ik er graag aan toe.

Lees alle columns van Annemarie Haverkamp