Reis ik na een redelijk rustige dag in de Senaat terug naar huis, lees ik op Teletekst: ‘Senaat blokkeert mediawet Dekker’. Een verrassende kop, aangezien we die dag noch een plenair debat noch een stemming over de mediawet hadden gehad. Misschien kan ik mijn heil dan beter bij de gedrukte media zoeken?

Welnu, reis ik na een korte vakantie terug naar huis, stuit ik op de volgende koppen bij artikelen over de meest recente cijfers van Eurostat; ‘De Europese economie blijft aardig op stoom’ in het Financieele Dagblad en ‘Economische groei eurozone valt tegen’ in de Volkskrant. Misschien moet ik dan een combinatie van digitale en gedrukte media raadplegen?

Ook daar ben ik behoorlijk te misleiden, zoals blijkt uit een experiment met diverse vormen van abonnementen op The Economist.

Stel de digitale versie kost 59 dollar en een pakket met de digitale en papieren versie kost 125 dollar. Dan kiest 68 procent de eerste optie en 32 de laatste.

Stel de digitale versie kost 59 dollar (als voorheen), de papieren versie kost 125 dollar (nieuwe optie) en een pakket met de digitale en papieren versie kost 125 dollar (als voorheen). Dan kiest 16 procent de eerste optie en 84 de laatste.

Oftewel, ik zou zomaar opgezadeld kunnen worden met het duurdere pakket alleen omdat het aantrekkelijker lijkt door de toevoeging van een middelste, alternatieve optie die niemand kiest.

Om met Loesje te spreken: ‘Media vervormen nieuws, het weer is er betrouwbaar bij.’ Maar daarover gaat de mediawet die in de Senaat voorligt dan weer niet.

Lees alle columns van Esther-Mirjam Sent