Een app die bedoeld is om studenten aan een kamer te helpen, trok de aandacht van columnist Bob van der Plas. Zijn aanvankelijke enthousiasme wordt echter al gauw de kop ingedrukt. ‘Kapitaliseren op kamerstress is iets wat ik echt niet kan waarderen.’

Tijdens de standaard 2 minuten wachttijd bij de stoplichten van het Keizer Karelplein zag ik onlangs een nieuwe sticker op een van de palen. Ik dacht alle stickers in Nijmegen inmiddels wel te kennen, dus deze trok snel mijn aandacht. “Dingdong: swipe je nieuwe huisgenoot”. In eerste instantie dacht ik gelijk aan een nieuwe datingsite, maar het bleek veel erger te zijn.

Dingdong blijkt namelijk een app te zijn waar kamerzoekers, zoals op Tinder, kunnen swipen om aan te geven dat ze interesse hebben in een kamer. Ook kameraanbieders kunnen swipen op studenten om ze uit te nodigen voor een hospiteeravond.

De app heeft een innovatieve manier gevonden om de kamerzoektocht van studenten nog meer te veranderen in een vleeskeuring dan al het geval was. Als iemand die aan beide kanten van de vleeskeuring heeft gestaan, durf ik te zeggen dat mailtjes schrijven én lezen inderdaad een nare bezigheid is. De schrijvers hopen zich zo spannend en spontaan mogelijk te profileren, en de lezers willen gewoon zo snel mogelijk door de tweehonderd mailtjes heen om de juiste kandidaat te vinden. Het is alsof The X Factor Nederland nooit verlaten heeft.

‘Is deze foto leuk genoeg? Gebruik ik de juiste woorden om mezelf te beschrijven? Kom ik spontaan of grappig genoeg over?’

De Dingdong-uitvinders denken een oplossing voor dit probleem te hebben gevonden, maar in feite maken ze de ervaring alleen maar naarder. Door te swipen bespaar je vast en zeker tijd bij het zoeken van een huis of huisgenoot, maar daarmee haal je de rest van de stress niet weg – je wordt gewoon op meer oppervlakkige punten beoordeeld. Is deze foto leuk genoeg? Gebruik ik de juiste woorden om mezelf te beschrijven? Kom ik spontaan of grappig genoeg over?

De makers van de app bedoelen het vast goed, zij hebben ook hun ervaringen gehad met hospiteren en willen andere studenten helpen de kamerzoektocht net iets minder vervelend te maken, en dat valt te waarderen. Althans, dat dacht ik totdat ik de app downloadde om deze een beetje objectief te beoordelen. Excuses alvast aan de huizen die een melding van ‘testaccount’ kregen.

Mijn swipes raakten op een gegeven moment op, tenzij ik 2 euro per week zou betalen voor een onbeperkte hoeveelheid reacties. Kapitaliseren op kamerstress is iets wat ik echt niet kan waarderen. Dan ben je misschien geen huisjesmelker, maar wel een hospimelker.

Lees alle columns van Bob van der Plas