Natuurlijk deugde ik niet met mijn achterblijvende demonstratiegeschiedenis
-
PH Neutraal. Foto: Dick van Aalst
Als verse bekeerling tussen de doorgewinterde demonstranten kreeg PH Neutraal de wind van voren. Hoe geprivilegieerd moest hij wel niet zijn om niet eerder zijn proteststem te laten horen? Typisch, analyseert PH Neutraal: terwijl de rechterflank samenwerkt, slaat links elkaar de koppen in.
Daar stond ik dan met mijn goede gedrag. Ik dacht me tamelijk kwetsbaar op te stellen met mijn openheid over mijn wat achterblijvende demonstratietraditie en de achtergronden daarvan, maar was even vergeten hoe dat ook weer werkte in linkse kringen. Daar gaat het er niet om dat je je ook inzet voor de goede zaak, maar dat je tot in de zevende generatie al deugde. En tja, dat deed ik natuurlijk niet met mijn geschiedenis.
En dus kreeg ik de wind van voren. Geparafraseerd, en daarmee natuurlijk overdreven en ik hou mijn hart alweer vast voor de komende reacties, kwam het erop neer dat ik wel heel geprivilegieerd was als ik niet eerder in mijn leven de stap had gezet om te demonstreren. Het leed van de ander deed mij blijkbaar te weinig om mijn luie reet uit de even luie stoel te hijsen en mijn proteststem te laten horen en pas nu het mijzelf betrof in actie te komen. Mijn opmerking dat het misschien niet handig was om bondgenoten, zelfs als het zulke verse bekeerlingen betrof als ondergetekende, de maat te nemen in plaats van de gezamenlijke vijand te bestrijden, leek bijzonder weinig uit te maken.
‘Als lid van het aanpalende linkse clubje moest ik me diep schamen’
Het bracht me terug naar mijn tijd als jonge politicologiestudent, inmiddels alweer veertig jaar geleden. Ik beschouwde mezelf als een nette, linkse jongen – een sociaaldemocraat tussen de anarchisten en communisten die de meerderheid van de studenten vormden. Tot mijn verbazing bleek ik voor hen een grotere vijand te zijn dan de toekomstige CDA-burgemeester van Nijmegen, die naast me in de collegebanken zat. Die rechtse lui, die wisten niet beter (of hadden er belang bij om de massa te onderdrukken, natuurlijk), maar als lid van het aanpalende linkse clubje moest ik me diep schamen. Want blijkbaar zag ik wel wat het linkse einddoel zou moeten zijn, maar koos ik voor een weg ernaartoe die ab-so-luut niet deugde. Verrader van de goede zaak. Het verkeerde smaakje links, zullen we maar zeggen.
En dat is precies waarom rechts eigenlijk onafgebroken de lakens uitdeelt, en in toenemende mate. Rechts stemt gewoon rechts en doet niet aan stammenstrijd maar werkt gewoon samen, links slaat liever elkaar de koppen in. Die onderlinge verdeeldheid maakt ons krachteloos, en dus zitten wij opgescheept met een radicaalrechts PVV-kabinet en zitten ze in Amerika straks weer met Trump. Met dat besef worden die donkere dagen nog donkerder – tijd voor een nieuw jaar…
Lees alle columns van PH neutraal
Knipoog schreef op 10 december 2024 om 12:02
Beetje hoog boomergehalte, deze column. In plaats van je zo fragiel te betonen, zou je ook kunnen reflecteren op wat de respons die je krijgt betekent? In plaats van het allemaal weer helemaal om jouw gevoelens te laten draaien, zou je je eigen positie misschien kunnen doordenken? Ontwikkel een beetje weerbaarheid; een klein beetje tegengas en jij spreekt al over ‘de koppen in elkaar slaan’. Met zoveel kwetsbare zelfgerichtheid gaan we rechts zeker niet verslaan, nee.
Berend schreef op 11 december 2024 om 10:36
“Mijn opmerking dat het misschien niet handig was om bondgenoten (…) de maat te nemen in plaats van de gezamenlijke vijand te bestrijden, leek bijzonder weinig uit te maken.”
Bondgenoten de maat nemen in plaats van de gezamenlijke vijand bestrijden is misschien inderdaad niet zo handig, beste auteur.
Lukas 6:41-42
Cobi van Hemmen schreef op 12 december 2024 om 11:03
Bovenstaande twee reacties geven uitstekend weer waarom de kern van ph-neutraal’s betoog helemaal juist is…