Vorige week met een aantal studenten naar de Tweede Kamer geweest. Altijd leuk, zo’n schoolreisje, maar zeker naar zo’n vrij nieuwe Kamer. Patronen moeten zich nog weer settelen, nieuwe Kamerleden moeten hun draai nog vinden en de nieuwe Kamervoorzitter moet de wind er nog een beetje onder krijgen. En, niet te vergeten, de Kamer moet nog een beetje wennen aan de nieuwe coalitie. Het mooist zie je dat bij de regeling van de werkzaamheden. Klinkt als het saaiste onderdeel van de kameragenda, maar voor de oplettende kijker is het dikke pret. Bij de regeling van de werkzaamheden gaat het om het bepalen van de agenda. Kamerleden wíllen dan wat. Een spoeddebat, of een brief van het kabinet over iets belangrijks dat net in de krant heeft gestaan of bij een actualiteitenprogramma was. En een Kamerlid kan wel wat willen – maar hij of zij heeft altijd een meerderheid nodig om wat voor elkaar te krijgen. En dan botsen inhoud en macht nog wel eens. Zoals vorige week dus. Voor een dag na ons bezoek stond een debat over de zorg op de agenda – en een PvdA-Kamerlid verzocht de voorzitter dit debat uit te stellen. De hele Kamer viel over haar heen. D66 wilde het laten doorgaan omdat het inhoudelijk zo belangrijk was. Het CDA idem dito. De SP. GroenLinks. De PVV. Allemaal hadden ze inhoudelijke argumenten. De PvdA-mevrouw keek wat vertwijfeld rond – tot haar VVD-collega zich meldde bij de microfoon. Droog meldde de liberaal dat hij het voorstel van de PvdA steunde – waarna de voorzittershamer meteen viel. Een meerderheid. Het debat werd tot nader order uitgesteld. Zo werkt het dus in Den Haag. De macht van het getal, en die macht is nu in handen van PvdA en VVD. Een leerzaam inkijkje voor de studenten – als ze nu maar niet denken dat het bij de colleges net zo gaat…

Lees alle columns van Tom de Wit