‘PvdA wil einde aan stalken door de baas’. Zo wordt het PvdA-actieplan ‘voor een ontspannen samenleving’ in de krant aangekondigd. Een van de punten uit het plan is dat een werknemer het recht heeft om onbereikbaar te zijn voor de baas als hij/zij vrij is. Ik moest even kauwen op dit voorstel.  Want… het is natuurlijk heel sympathiek om in de Week van de Werkstress met een plan te komen om het aantal burn-outs te verminderen. Maar eh… is de PvdA wel helemaal aangesloten?

Nederland telt inmiddels ruim een miljoen zelfstandigen zonder personeel (zzp’ers) en dat aantal blijft volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek stijgen. 15 procent van de beroepsbevolking voorziet zelfstandig in zijn of haar inkomen en heeft dus geen baas. Nederland is bovendien de Europees kampioen in deeltijdwerk: volgens het Europese statistiekbureau Eurostat werkt bijna de helft van de Nederlandse beroepsbevolking in deeltijd waardoor de kans toeneemt dat je vrij bent als de baas mailt of appt.

Om mij heen zie ik dat veel mensen hun eigen werktijd indelen. Dit brengt met zich mee dat de werknemer en de baas op andere tijden dan nine to five met elkaar mailen en appen. De werktijden van de baas en de werknemer kunnen van elkaar verschillen waardoor het niet alleen de baas hoeft te zijn die de werknemer in de vrije tijd ‘lastigvalt’ maar ook andersom. Dan zou de baas ook het recht moeten hebben om niet bereikbaar te zijn 😉

Gaat het er niet veel meer om dat we van elkaar verwachten dat we 24/7 bereikbaar zijn? En dat gaat verder dan alleen in arbeidsrelaties. In de anderhalf uur dat ik college geef mis ik talloze e-mails in mijn zakelijke en privé mailaccount. En is de linkedin-, twitter- en facebookstream bijna niet meer in te halen. Als je op een drukke dag geen digitaal teken van leven kunt geven, denken de mensen om je heen dat je niet meer bestaat. De digitale detox is hip en offline kunnen leven de nieuwe luxe.

Ik geloof dat ik niet helemaal in het actieplan van de PvdA pas. Ik krijg het liefste e-mails before nine en after five. De kans is dan aanwezig dat ik achter mijn laptop zit. Ten aanzien van mijn e-mailbox voer ik in die uren een lifo-beleid (last in first out): de laatste e-mail krijgt het eerste antwoord. Laatst realiseerde ik me dat voor voor e-mailberichten de werkelijkheid is dat ik ze binnen vijf seconden beantwoord of nooit. Na vijf seconden verdwijnt het e-mailbericht in de sinkhole van mijn mailbox. Van een boterham die valt, wordt gezegd dat je die nog kunt eten als-ie niet langer dan vijf seconden op de grond heeft gelegen. Misschien geldt voor sommige e-mails wel hetzelfde.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld