Na een gesprek met zijn moeder ziet columnist Bob de toekomst somber in. Ook al zou hij zich willen settelen, hoe gaat dat ooit mogelijk zijn met een studieschuld en torenhoge huizenprijzen?

Onlangs vroeg mijn moeder of ik al een beetje aan huisje-boompje-beestje begin te denken. Mijn eerste gedachte daarop was: ‘Nee mam, voorlopig probeer ik mijn tentamens te overleven, dus voor nu denk ik even niet verder dan de volgende maand.’

Een tweede gedachte kwam er niet meteen achteraan: ik ben nog niet eens klaar met mijn bachelor, dus het burgerlijke leven is nog ver weg.

Tijdens een goede dagdroomsessie dacht ik er later toch over na. Over de eerste stap in huisje-boompje-beestje ben ik niet optimistisch. Na het bericht dat de huizenprijzen alweer 11,5 procent duurder zijn dan het jaar daarvoor, zit het kopen van een huis er voorlopig niet in.

Zelfs als ik me zou willen settelen, dan nog is een burgerlijk leven onbereikbaar. Voor studenten wordt sparen namelijk als een luxe gezien. Volgens het CBS bedroeg de gemiddelde studieschuld in 2024 17.800 euro. Dat is inclusief studenten die nog maar net zijn begonnen met het opbouwen van een schuld.

‘In je studententijd heb je een bijzonder breed spectrum aan mogelijkheden om jezelf te ontplooien’

Toch blijft studeren verre van een slechte keuze. Van werken in de faculteitsraad tot vrijwilligerswerk doen bij een vereniging: in je studententijd heb je een bijzonder breed spectrum aan mogelijkheden om jezelf te ontplooien. De universiteit helpt daar een handje bij met bijbaantjes, carrièrehulp en workshops.

De vraag is hoelang dat nog gaat duren. Als gevolg van de bezuinigingen op het hoger onderwijs wordt een aantal studies geschrapt of samengevoegd. De kans is bovendien groot dat universiteiten op meer vlakken moeten bezuinigen; waar precies zal nog moeten blijken. Studenten zullen daar in ieder geval het effect van voelen.

Studievertraging, studieschulden, stijgende huizenprijzen, het stapelt allemaal op. Ik ben onderdeel van de eerste generatie die het slechter zal hebben dan de vorige. Wij zullen op latere leeftijd samenwonen en kinderen krijgen dan eerdere generaties, als dat laatste er überhaupt al in zit.

Over de vraag van mijn moeder heb ik niet verder nagedacht. Eerlijk gezegd weet ik niet eens of het ‘beestje’ verwijst naar een huisdier of een kind. Voorlopig hoef ik dat ook niet te weten.

Lees alle columns van Bob van der Plas