‘Iets dat zou moeten lijken op een bij elkaar geraapt zooitje wordt als geheel een nonchalant, stijlvol en toegankelijk concept.’ Zo prijst de uitbater van in-Credible (Sic!) zijn nering aan de Hertogstraat 1 aan, op de plek waar tot voor kort Portugees restaurant Oporto annex hotel Atlanta zat. Opgehipt horecaproza. Maar het moet gezegd: in-Credible is ongedwongen cool. Metalen kooien waar normaliter keien in liggen zijn hier volgestort met karrenvrachten boeken. Kleine jongetjes diepen ze op en grasduinen erin. Hun nadrukkelijk ontspannen ouders nuttigen een glas muntthee met carrotcake op flankerende grijze loungebanken. Vogelkooitjes met nepkanaries bungelen achteloos aan het plafond. De eenvoudige tafels en stoelen stammen uit de inboedel van een predigitale middelbare school. De credible-crew prijst het foeilelijke naoorlogs uiterlijk van het boven op het eet- en drinkdeel gestapelde hotel als cool & hip aan, de linkmichels. Reserveren, daar doen ze niet aan. Dus zijn we blij met het allerlaatste tafeltje voor twee. De – uiteraard – met een vlassig baardje gezegende jonge ober is behalve hip gelukkig ook alert en klantgericht. Omdat hij onderweg is opgehouden zijn onze bokbiertjes bij aankomst al enigszins verpieterd. Hij loopt ongevraagd terug naar de bar en herstelt de schuimkraag in volle glorie – horeca-gogme. De voorgerechten, die je de hele dag door en desgewenst ook uitvergroot tot hoofdgerecht kunt bestellen, doen wat ze moeten doen: de knorrende nood alvast smaakvol lenigen. De salade met Betuwse stoofpeertjes, honing, balsamicocaramel, walnoten en wat spaarzaam gedoseerde geitenkaas is beslist aardig. De koude noedelsalade met gegrilde gamba’s, wakamé en limoenchilidressing is hopelijk een blijver op de overzichtelijke Credible-kaart. Ten tweede. De Albacore-tonijn met ruitjespatroon van de grillpan is gelukkig nog sappig van binnen. De gegrilde baby paksoi, de sojasesamsaus en de opgepepte bulgur gaan prima samen met de‘goede’, naar verluidt ergens bij Tahiti lijngevangen vis. De twee botermalse provencaalse konijnenbouten in een plasje krachtige jus met pistachenootjes en ‘oergroente’ ( lees: pastinaak en biet uit de oven ) verdragen elkaar al even goed. We drinken er een vette, ronde Chardonnay en een gloedvol glas Malbec bij voor een vriendenprijsje: 3,75 euro respectievelijk 3,40 euro. De bezegelende crème brûlée met kardemom is gelukkig niet de bekende grafkoude klont rubber met vanille met haast ondoordringbaar suikerpantser, maar een subtiel puddinkje op kamertemperatuur met flinterdun suikerlaagje van de gasbrander. Mijn toonsoort is het niet, maar de spreuk op de schappelijke nota klopt als een bus: Don’t cry because its over… Smile because it happened!  

Lees alle columns van Mark Merks