Laatst gaf ik college in het nieuwe Maria Montessorigebouw. Alles ruikt er nog fris. Zelfs de toiletten. Toen ik daar in de pauze naar binnen liep kwam ik een studente en een student tegen. De toiletten zijn bij de sociale wetenschappen namelijk genderneutraal. Zij: ‘Supermakkelijk om nu seks te hebben op school.’ Hij, besmuikt lachend: ‘Ja, écht wel.’ De student zag het helemaal zitten, met haar.

In een interview met Vox noemde diversiteitsfunctionaris Rona Jualla van Oudenhoven genderneutrale toiletten een van de ingrepen waardoor ‘mensen in gemarginaliseerde posities op de universiteit zich fijner voelen’. Dat is een nobel doel. Misschien is het wel handig als we, naast de wasbakken, een condoomapparaat neerhangen. Dat maakt de wc niet alleen een mentale, maar ook een fysieke safe space. Je hoeft er immers geen SOA’s meer op te lopen.

En als we er dan toch dingen aan het ophangen zijn, laten we dan ook iets terughangen: urinoirs. Want die zijn gesneuveld bij het neutraliseren van de wc. En ik heb daar, als ecologisch betrokken Radboudmedewerker, moeite mee. Zittoiletten zijn namelijk grote waterverspillers.

Een digitaal rondje langs de badkamerboeren leert dat het doorspoelen van een wc 6 tot 8 liter water kost. En zelfs als je de spaarknop gebruikt, trek je nog steeds 2 tot 5 liters weg. Een gewone spoelurinoir daarentegen gebruikt maar 1 liter – één liter! – water per spoelbeurt. En er zijn al modellen die geen enkele druppel gebruiken. Op de campus voorkomen urinoirs dat er op jaarbasis duizenden liters schoon drinkwater zinloos in het riool verdwijnen. Waterverspilling kunnen we ons met steeds drogere en drogere zomers niet veroorloven.

Maar is het terugplaatsen van urinoirs dan niet seksistisch? Nee, want ook daar is een oplossing voor: naast het nieuwe condoomapparaat hangen we een apparaat met plastuiten. Dan kunnen ook vrouwen – pardon, mensen met vagina’s – staand plassen. Volgens de feministes van plastuitproducent UIXI is het een daad van verzet tegen het patriarchaat. ‘De eerste keer zal het even vreemd zijn,’ schrijven ze op hun website, ‘maar eenmaal gewend wil je niet meer anders!’

Als mens met penis kan ik het eveneens iedereen van harte aanbevelen. Zo zijn er urinoirs met een vliegje waar je op moet mikken. Of urinoirs met een doel en een balletje. Of urinoirs met hele computerspellen – PleeStations – die je al plassend speelt. En dan heb ik het nog niet eens over de sociale dans van het mannentoilet. Het naast een moeizaam druppelende bejaarde staan terwijl jouw jeugdige straal op het glazuur klatert. Of het uitzoeken van een urinoir als er vier plekken zijn en de buitenste twee al bezet zijn. Naast welke rug ga je staan?

Mensen met een vagina worden buitengesloten van al deze waardevolle levenservaringen. Ondertussen verspillen we liters schoon drinkwater. Het Maria Montessori heeft hoge nood aan urinoirs.

Lees alle columns van Adriaan Duiveman