Vox-redacteur Ken Lambeets deed mee aan Dry January. Op deze plek schrijft hij een laatste keer over zijn ervaringen. Vandaag: Dry January versus Tournée Minérale.

Een grote poppenkast, noemde ex-soapster en verslavingsdeskundige Jim Geduld Dry January in de Volkskrant. ‘Stoptober, Dry January en al die goede voornemens aan het begin van een nieuw jaar: het is een wassen neus’, aldus Geduld. Stoppen met drinken omdat het 1 januari is noemde hij een externe motivatie, die meestal niet werkt. Volgens Geduld gaat het om de intrinsieke motivatie: dat je serieus zelf iets wilt veranderen.

Mijn maand zonder alcohol zit erop, als beloning download ik het certificaat op de website van IkPas. Al zeg ik het zelf, mijn intrinsieke motivatie mocht er zijn. Ik keek filmpjes over wat alcohol met je lever doet, worstelde me door wetenschappelijke artikelen over de negatieve effecten van alcohol en de positieve van onthouding en woonde een Zoom-sessie bij van een ervaringsdeskundige. Het meest was ik onder de indruk van verslavingsliteratuur, waarin oud-gebruikers opschreven wat de drank bij hen en hun omgeving zoal had kapotgemaakt.

De grootste winst van een maand zonder alcohol is de eerlijke kijk op je eigen drankgebruik die je ervoor in ruil krijgt. Het is heel makkelijk om je eigen drankgebruik te relativeren, leerde ik, zelfs wanneer je anoniem een verslavingstest invult. Dat ik tijdens en vlak na mijn studententijd bij momenten een problematisch drinkpatroon vertoonde wist ik al langer dan afgelopen maand. Het is iets waar ik niet fier op ben, maar het luchtte op om dat op te schrijven.

Het vasten zelf ging me, wellicht mede dankzij de lockdown en een gebrek aan sociaal contact, makkelijk af. Voor Dry January dronk ik niet tijdens werkdagen, de glazen bier of wijn in het weekend miste ik de afgelopen weken niet. Een schotel oosterse vistapa’s met oesters, gamba’s en kokkels smaakte even goed met groene thee als met sauvignon blanc – de maaltijd in zijn geheel werd er lichter door. Slechts één keer kreeg ik zin in een glas, toen een wijnhandelaar mailde dat de nieuwe jaargang van mijn favoriete domein uit de Beaujolais te bestellen was. Maar ik weerstond de druk, kocht niets en schonk me nog een glas water in.

Na Dry January doe ik nu ook mee aan Tournée Minérale: de Belgische versie van IkPas, die mijn vaderland indachtig niet toevallig in februari valt, de kortste maand van het jaar. Daarna wil ik me tijdens etentjes met vrienden en familie en op restaurant opnieuw aan een glas wijn wagen, zonder me daar schuldig over te voelen. Op de kwaliteit van de wijn wil ik niet inboeten, op de kwantiteit valt nog winst te boeken. Zo niet, dan heeft Jim Geduld gelijk en heb ik alsnog een beetje poppenkast gespeeld.

Lees alle columns van Ken Lambeets