‘Poeh, ’t is wel veel werk’, denk ik bij mezelf. ‘En wie zal ik op één zetten? Mark of Remi?’ Na even peinzen besluit ik toch dat Mark het meeste geld gaat verdienen later. Het commentaar is nietsontziend, want dat was de opdracht. ‘Mark werkt zich helemaal kapot en verdient naargelang’, schrijf ik op. ‘Maar dat moet ook wel met al die alimentatie.’

Over een week ga ik met mijn Nijmeegse matties op jaarlijks vriendenweekend in Boijl en zoals de traditie voorschrijft doen we een spel waarin we zelf het lijdend voorwerp vormen. Vorig jaar hadden Paul en ik een pubquiz gebouwd die volledig was gestoeld op onze vriendengroep en dit jaar verzorgen Toot en Jasper het entertainment. Ranking the stars is het concept, afgekeken van het televisieprogramma. Aan de hand van 20 (!) stellingen moet iedereen elkaar ranken in een top 11, waarna er gemiddelden worden berekend. Op die manier komt aan het licht hoe we écht over elkaar denken.

De stellingen variëren van ‘wie is het best tussen de lakens’, tot ‘wie zou er fout zijn geweest in de oorlog’ en ‘wie zou je het liefst aan je zijde hebben in een vechtpartij’. Ik glimlach naar m’n beeldscherm. Dit wordt een slachtpartij. Niemand ontziet elkaar in onze groep – heel anders dan dat bijvoorbeeld bij groepen vriendinnen zou gaan, kan ik me zo voorstellen – en sinds de vragenlijsten zijn rondgestuurd, zitten al mijn vrienden koortsachtig op de meest vileine antwoorden te broeden. Als ik ze zie op de uni gaat het nergens anders over. Om de haverklap moeten ze kwaadaardig lachen omdat ze ‘er wel hele goeie tussen hebben zitten’.

Toot kijkt absoluut de meeste porno (‘heeft sinds de uitvinding van ADSL de bloedblaren in zijn handpalmen staan’), Ties is het best in bed (‘mag elke woensdag oefenen’) en Jasper voelt zich het meest thuis op een meidenavond (‘de ultieme combinatie van Albert Verlinde, Youri Mulder en Alberto Stegeman’). Paul is het slechts tussen de lakens, want ‘oefening baart kunst’. We gaan elkaar weer een stukje beter leren kennen komend weekend, dat is zeker. Net als vorig jaar. De kunst is om elkaar niet de hersens in te slaan.

Lees alle columns van Sjors