Rendementsdenken
Er is veel te doen over het doorgeschoten rendementsdenken op de Nederlandse universiteiten. Als onderdeel hiervan dien ik als wetenschapper te voldoen aan een abstract lijstje prestatiecriteria opgesteld door bureaucraten met weinig gevoel voor de dagelijkse wetenschappelijke praktijk.
Zo moet ik volgens de personeelsnotitie van mijn faculteitssecretaris een 3,5 halen voor mijn bacheloronderwijs, een 4 voor mijn masteronderwijs. Verdienen masterstudenten dan beter onderwijs? Erger, die scores zijn verre van objectief.
Cursusevaluaties zijn een reflectie van wat studenten zich herinneren, en niet van wat ze hebben ervaren. En daartussen kan een groot gat gapen, zoals blijkt uit een experiment met twee groepen mensen die een darmonderzoek ondergingen.
De eerste groep kreeg het reguliere darmonderzoek. Bij de tweede groep werd het reguliere darmonderzoek verlengd, waarbij de ervaren pijn gedurende de verlenging lager was dan gedurende het reguliere gedeelte. Vraag je de groepen achteraf hoeveel pijn ze hebben ervaren, dan meent de groep met het verlengde onderzoek lagere pijn te hebben ervaren. Met andere woorden, hun herinnering wordt vooral beïnvloed door het einde, en niet door het geheel.
Waarom zouden we bij een restaurant een gratis snoepje krijgen bij het afrekenen? Krijgen eersteklas passagiers een warm koekje net voor de landing? Maakt het ons achteraf niet uit of we één of twee weken een strandvakantie hebben gehouden?
Kortom, cursusevaluaties worden sterk beïnvloed door de laatste ervaringen van studenten. Worden ze afgenomen na afloop van het tentamen, dan zijn ze in sterke mate een beoordeling van het tentamen.
Hoog tijd, lijkt me, om de cursusevaluaties eens te evalueren. Jammer alleen dat de bureaucratie die daarvoor nodig is verder ten koste gaat van het rendement.
Lees alle columns van Esther-Mirjam Sent
Student schreef op 18 maart 2015 om 20:40
Het rendementsdenken is gaat zelfs zo ver dat een professor de bron van het onderzoek vergeet. Daarnaast bent u niet alleen een slachtoffer van het rendementsdenken als wetenschapper, maar ook een van de bureaucraten in de eerste kamer. Wellicht bent u diegene die vooral wordt beïnvloed door het einde en niet het geheel.
L.J. Lekkerkerk schreef op 19 maart 2015 om 11:56
Bovendien is de respons doorgaans bedroevend laag (zowel op papier na tentamen als online) en is volstrekt onduidelijk of respondenten een afspiegeling vormen van de tentamenuitslag of dat vooral gezakten hun frustratie uiten.
Verder is het éne jaar het advies doe niet A maar B, dan doe je het volgende jaar B en (u raadt het al) dan lees je doe niet B maar A.
Mijn idee was:
– alleen online-evalueren, pas na bekendmaking van de cijfers en ter verhoging van de respons worden cijfers pas in Osiris verwerkt nadat de respons >70% en representatief is.
Bovendien vind ik dat je evaluatie als een vorm van peer-review zou kunnen zien en is er geen reden om die evaluaties anoniem af te nemen (kan je ook eens vragen naar het waarom/hoe van een al te vage suggestie).
Dit dwaze idee is natuurlijk al afgewezen door de bureaucratie 😉