‘Polen lijkt eigenlijk maar op een rijstwafel’, zegt mijn vriendin op Whatsapp. Ik woon nu ruim een week in Krakau, en ze heeft gelijk. Op de kaart kan Polen makkelijk voor een afgebrokkelde rijstwafel doorgaan. Het eten hier is alleen wat minder gewoontjes dan de rijstwafels uit Nederland.

Van de Poolse cuisine heb ik nooit hoge verwachtingen gehad. Ik werkte van mijn veertiende tot negentiende namelijk met Poolse collega’s in een vrachtautowasstraat, en daar deden zij zich rijkelijk te goed aan bakjes Johma broodsalade. Die vraten ze gewoon met een lepel leeg. Daarnaast werd het tosti-ijzer dat ik steevast meenam door de vetaanslag van al hun gegrilde kiełbasas om zeep geholpen. Je weet natuurlijk nooit hoe representatief de Poolse werkers in Nederland voor hun volk zijn, maar een beetje huiverig was ik wel voor mijn vertrek naar Krakau.

Voor de zekerheid heb ik dus een voorraadje Hollandse kost meegenomen, maar dat lijkt bij mijn lotgenoten niet zo in de smaak te vallen. ‘Are you going to eat this dogfood?’, vroeg mijn Oekraïense huisgenoot deze week, toen hij me een broodje met Schuddebuikjes zag besprenkelen. Met ogen zo groot als koeien keek hij vervolgens toe hoe ik het smakelijk verorberde.

Mijn Unox erwtensoep had het eveneens moeilijk. Tijdens een internationale eet-avond had ik de groene smurrie trots op een voetstukje gezet, maar geur en kleur verhielpen waarschijnlijk populariteit. Pas na mijn bordje met ‘Dutch magic soup: makes you irresistible’, was de pan binnen vijf minuten leeg. Consequentie is helaas wel, dat mijn bijnaam soup-guy feit is voor het komende semester.

Uiteindelijk ben ik dus toch maar aan het eten hier gegaan, en ik moet zeggen, mijn ervaringen met de authentieke Poolse keuken zijn beter dan verwacht. Gisteren had ik een pizza met worst en augurk – op zijn minst verrassend – en na het uitgaan heb ik aan verschillende zapiekanka-verkopers al de vrede verklaard. Zapiekankas zijn een beetje de kebab van Krakau en nu al kan ik me geen leven zonder voorstellen. Dus wie weet komt het nog wel goed op deze rijstwafel, en noemen ze me over een half jaar in Nederland de Zapiekanka–gast. Smacznego!

Lees alle columns van Maarten van Gestel