Ik heb het filmpje meerdere keren bekeken: hoe briljant! De tekening van Banksy die langzaam in de lijst naar beneden zakt en er in snippers onderaan uitkomt. De Girl with balloon in snippers, waar 1,1 miljoen euro voor was geboden. Ik heb ervan genoten. Het kunstwerk kreeg daarna een nieuwe naam: Love is in the bin.

Kunstkenners die zich na deze prank roerden, taxeerden het versnipperde kunstwerk als twee keer zo veel waard. Toen bleek dat ‘de mensen thuis’ ook hun shredder aanzwengelden om hun Banksy te versnipperen, volgde al snel een winstwaarschuwing uit de kunstwereld: don’t try this at home.

Na het zien van het filmpje begon het in mijn juridische gemoed te borrelen. Kan de koper van het kunstwerk een beroep doen op dwaling om de koop terug te draaien? Of is er sprake van non-conformiteit? Bij dwaling heb je zeg maar een andere voorstelling van zaken gehad toen je het kunstwerk kocht en er kan sprake van non-conformiteit zijn bij verborgen gebreken in wat je gekocht hebt.

De jurisprudentie over kunstaankopen gaat vooral over vervalsingen. Iets is als ‘echt’ verkocht en blijkt later toch ‘nep’ te zijn. Zo’n prank als die van Banksy is niet eerder in de kunstwereld uitgehaald en dus is zo’n situatie niet in de studieboeken of de jurisprudentie terug te vinden. De koper van het kunstwerk heeft gisteren laten weten blij te zijn met het kunstwerk omdat ze nu een ‘stukje kunstgeschiedenis’ in handen heeft. Juridisch gedoe lijkt er dus niet van te komen.

Het lijkt me een superleuk scriptieonderwerp. Daarom houd ik maar even voor me wat ik van de dwaling en non-conformiteit ten aanzien van het versnipperde kunstwerk vind. Eén tip: doordat de kunstenaar zelf een nieuwe naam aan het kunstwerk heeft gegeven, kan je stellen dat er een nieuw kunstwerk is ontstaan.

Lees alle columns van Lucienne van der Geld